Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Ο άγνωστος πόλεμος

Στον κόσμο που ζούμε, ενώ νιώθουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, στην ουσία πραγματική ελευθερία δεν υπάρχει, αφού τα πάντα στη ζωή μας περιορίζονται από πλαίσια, θεσμούς και κανόνες σύμφωνα με τα εκάστοτε χρηστά ήθη.
Πραγματική και απόλυτη ελευθερία, όμως, υπάρχει σε έναν παράλληλο κόσμο: τον εικονικό κόσμο του Internet. Υπάρχει είπα; - Υπήρχε.
Τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε. Και μπορούσε ο καθένας να βιώσει αυτήν την απόλυτη ελευθερία: έκφραση χωρις περιορισμούς, ανοικτή επικοινωνία μεταξύ όλων ανεξαρτήτως τόπου, απεριόριστη ανταλλαγή δεδομένων και ηλεκτρονικού υλικού. Ανεξέλεγκτα. Και καλό και κακό, αναλόγως στην περίπτωση, όμως αυτό ήταν που επέτρεπε την απόλυτη ελευθερία με την κυριολεκτική της σημασία. Και υπό αυτές τις συνθήκες, σε αυτόν τον εικονικό κόσμο, η εικονική ζωή καθορίζονταν από το βαθμό ευσυνειδισίας του κάθε χρήστη.

Σε αυτήν εδώ την ανάρτηση, δε θα επιχειρήσω να σχολιάσω τον κόσμο του internet, τα καλά και τα κακά του και το βαθμό της ενδεχόμενης εξωτερικής πρέμβασης. Θα επιχειρήσω μια προσέγγιση στο γεγονός ότι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και το μακρύ χέρι του νόμου χτυπούν τις τελευταίες διαδικτυακές οάσεις ελεύθερης αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων.
Η αφορμή μου δόθηκε από το κλείσιμο γνωστού ελληνικού torrent site (tracker) και τη σύλληψη των διαχειριστών του. Eάν δεν είστε ενήμεροι, ανατρέξτε στα ακόλουθα links: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,και εδώ για να πάρετε μια εικόνα του θέματος.


Μεγαλώσαμε σε ένα κόσμο στον οποίο όλα εχουν τη χρηματική τους αξία και όλα πληρώνονται. Ακόμα και η ψυχαγωγία η οποία έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα αυξημένης ζήτησης. Τηλεόραση, κινηματογράφος, μουσική δισκογραφία: όλα έχουν το τίμημά τους. Λογικό, αφού άνθρωποι κοπιάζουν για την παραγωγή του ψυχαγωγικού έργου, αφιερφώνουν τις εμπνεύσεις και τις ιδέες τους και μοιράζονται την πνευματική τους ιδιοκτησία. Και φυσικά δεν το κάνουν από χόμπι, αλλα για λόγους βιοποριστικούς, κυρίως.

Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, παρατηρείται μια αισχρή κερδοσκοπία από την εκμετάλλευση των τεχνών και των ψυχαγωγικών μέσων συνδυαζόμενη με την πτώση την ποιότητας του παραγόμενου έργου. Στις πλάτες του αγοραστικού κοινού, αλλά και των καλλιτεχνών, οι μεγάλες εταιρίες -πολυεθνικές και μη- σημειώνουν υπέρογκα κέρδη. Και συν τοις άλλοις, φορείς για την προστασία πνευματικής ιδιοκτησίας και καλλιτεχνικής δημιουργίας, με τον τρόπο που λειτουγούν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων επιχειρήσεων.

Η μόνη διέξοδος για τον κόσμο, για καθαρά οικονομικούς λόγους αλλά ίσως και ιδεολογικούς, ήταν η διαφυγή στη λεγόμενη "πειρατεία". Ο πιο σύγχρονος και εύκολος τρόπος αυτής της "πειρατείας" είναι το peer-to-peer sharing (p2p) και τα torrents. Κάθε μέρα αμέτρητα ΤΒ, ποικίλλου περιεχομένου διακινουνται ελεύθερα μεταξύ εκατομμυρίων χρηστών, χρωρίς οικονομικό αντίκρισμα, καθαρά με τη μέθοδο της αντιπραγμάτευσης. Αναπόφευκτα αυτό τσούζει τις μεγάλες εταιρίες παραγωγής, αφού βλέπουν τις πωλήσεις να ελαττώνονται και τα υπερκέρδη τους να μειώνονται. Και γι' αυτό έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη, κυνηγώντας όλα τα site-διαμεσολαβητές (τους trackers), που στην πραγματικότητα δε φέρουν ευθύνη για το διαμοιρασμό. Αν ανατρέξετε στην υπόθεση του Piratebay θα πάρετε μια γεύση από το δικαστικό αγώνα που διεξάγεται, γενικότερα.

"Πειρατεία" λοιπόν. Παρανομία. Όταν ήμασταν μικρότεροι και γράφαμε κασσέτες με τραγούδια από το ράδιο παρανομούσαμε. Όταν στο video μας γράφαμε τις ταινίες που παιζόταν στην TV πάλι παρανομούσαμε. Όταν, δε, ανταλλάσσαμε μεταξύ μας τις κασσέτες (και μετέπειτα τα CD)... εκεί να δεις κάτι πειρατές που γινόμαστε! Εκείνη λοιπόν η πειρατεία, κατά τη γώμη μου, δε διαφέρει σε τίποτα από τη σημερινή. Απλά η σημερινή, η διαδικτυακή, έχει παγκόσμιο χαρακτήρα, ευρύτερο πεδίο και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα των εταιριών παραγωγής. Αυτή η καλώς εννοούμενη παγκοσμιοποίηση φοβίζει τις πολυεθνικές που κάνουν τα πάντα για να την πατάξουν.

Προσωπικά διαπιστώνω ότι οι εταιρίες παραγωγής, αλλά και οι φορείς πνευματικής ιδιοκτησίας (ifpi, ΕΠΟΕ, ΑΕΠΙ), απέτυχαν να φανούν αντάξιοι των σύγχρονων απαιτήσεων, της ραγδαίας εξέλιξης της τεχνολογίας (βλ. internet) σε συνδυασμό με τις κοινωνικοοικονομικές μεταβολές που προξένησε, δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν σε ένα νέο κόσμο (έστω εικονικό) και γι' αυτό, τρομαγμένοι από μια κατάσταση που δε μπορούν να ελέγξουν, έχουν ξεκινήσει κυνήγι μαγισσών.

Πράγματι, διαξάγεται πόλεμος. Και ο πόλεμος αυτός δεν αφορά απλά στη διένεξη μεταξύ εταιριών και ιστοχώρων, πρόκειται κατά βάθος για ένα πόλεμο για τον έλεγχο του τελευταίου χώρου απόλυτης ελευθερίας.

Είμαστε όλοι πειρατές!

ΥΓ. Λευτεριά στα παιδιά του gamato!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για πες και συ...