Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Να μη σβήσει η φλόγα...


Χειραψία και ρίγος
Αγκαλιά και συγκίνηση
Βλέμμα και ανάμνηση
Αποχαιρετισμός και υπόσχεση
Παρόν και παρελθόν
Μέλλον; Άγνωστο

Στη ζωή ο καθένας τραβά το δικό του δρόμο.
Μα κρατάει και μια αναμμένη δάδα. Μια δάδα που άναψε από μια σπίθα. Και η φλόγα της φούντωνε με κάθε εμπειρία, με κάθε φιλία, με κάθε κοινή στιγμή, με κάθε κοινή ανησυχία, με κάθε καλαμπούρι, με κάθε κατάθεση ψυχής.

Στη ζωή ο καθένας τραβά το δικό του δρόμο.
Μα με την αναμμένη δάδα που κρατάει μπορεί να κάνει σινιάλο στους άλλους και να τους γνέφει: "Είμαι εδώ".
Και έτσι οι πορείες μπορεί να διασταυρωθούν. Έστω πρόσκαιρα.

Να μη σβήσει αυτή η φλόγα. Να την κρατάμε δυνατή.


Λόγια ακατανόητα με την πρώτη ματιά, μα όποιοι είναι να καταλάβουν, κατάλαβαν.

3 σχόλια:

  1. Omorfo Mr Loupas...kai exeis kai dikio mias kai twra teleutaia o ka8enas anagkastika pairnei thn dada tou ston wmo kai feugei.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. α ρε λουπακο γι αυτο σ αγαπαμε....γιατι μπορεις και γραφεις τοσο ομορφα αυτα που ολοι αισθανομαστε.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όλοι λίγο πολύ, λαμπαδιδρόμοι ειμαστε σαυτη τη ζωή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες και συ...