James live in Ioannina

Την Πέμπτη, 22/7/2010, πραγματοποιήθηκε, κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο μουσικό γεγονός στη συναυλιακή ιστορία των Ιωαννίνων: η ζωντανή εμφάνιση των James στο Κάστρο, στη θέση "καμάρες" και η αναβίωση του Castle Rock Festival.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, λοιπόν.

There's a storm outside...

Οι εμπνευστές και διοργανωτές του event είχαν σχεδιάσει μια γεμάτη μουσική βραδιά. Σύμφωνμα με το πρόγραμμα, οι μεγάλη θύρα στην καμάρα του κάστρου (περιοχή Σκάλας) θα άνοιγε στις 18.00 και θα υπήρχαν 2 δευτερεύουσες σκηνές. Στη σκηνή εισόδου (18.45 - 20.30), θα έπαιζαν οι Red Funktion και οι Noise In, ενώ στη σκηνή Β (19.00 - 20.45) θα εμφανίζονταν οι Fuzzy Nerds και οι Dr. Funk. Η κύρια συναυλία στην κεντρική σκηνή θα ξεκινούσε στις 20.45 με τον Aviv Geffen και τέλος οι James θα έβγαιναν στις 22.00.

Όμως ο υπέροχα άστατος καιρός των Ιωαννίνων είχε άλλα σχέδια. Ενώ τις προηγούμενες μέρες είχε καλοκαιρία, αποφάσισε ότι την Πέμπτη έπρεπε να ρίξει την καθιερωμένη καλοκαιρινή μπόρα. Έτσι, λίγο μετά τις 16.00 σκοτείνιασε ο τόπος και ξεκίνησε μια καταιγίδα (χαλάζι, αστραπές + full extra) η οποία διήρκησε 2 ώρες περίπου, με αποτέλσεμα να σταματήσουν οι πρόβες των συγκροτημάτων και τα sound check και φυσικά να αποδιοργανωθεί όλο το πρόγραμμα.
Κατά συνέπεια, οι πόρτες και τα εκδοτήρια άνοιξαν μετά τις 19.00, οι παράλληλες συναυλίες δεν πραγματοποιήθηκαν, μα το χειρότερο ήταν ότι η βροχή και η μετέπειτα υγρασία προκάλεσαν τη φτωχή προσέλευση του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό, ότι μεχρι τις 21.00 είχε μαζευτεί τόσο λίγος κόσμος, ώστε να επικρατεί μια γενική απογοήτευση.

Aviv Geffen (αυτός ο άγνωστος)

Λόγω της αναπροσαρμογής του προγράμματος, λίγο μετά τις 21.00 παρουσιάζεται στο λιγοστό κοινό ο Aviv Geffen με τους μουσικούς του. Όσο μουδιασμένα τον υποδέχτηκε ο κόσμος, άλλο τόσο μουδιασμένα ξεκίνησε να παίζει και εκείνος το Blackfield.

Γενικά, λίγος κόσμος είχε αντίληψη του ποιός είναι ο Geffen και ουσιαστική αντίδραση και χειροκρότημα υπήρξε στο άκουσμα του ονόματος του συγκροτήματος Blackfield.
Ο Geffen τραγούδησε αρκετά κομμάτια από την ατομική του καριέρα και στο τελευταίο, έκανε grand finale σκαρφαλώνοντας πάνω στο μεταλλικο στύλο της σκηνής.

Η εμφάνισή του κάρτησε μέχρι τις 22.00 περίπου.


O Booth και η παρέα του

Μετά από μαζική προσέλευση του κόσμου κατά τις 22.00 ο χώρος της συναυλίας είχε γεμίσει με 4.000 θεατές περίπου και όλοι περίμεναν με αγωνία την εμφάνιση του αγαπημένου συγκροτήματος.
Κατά τις 22.20, μετά τις απαραίτητες ρυθμίσεις, τα φώτα σβήνουν και στη σκηνή ανεβαίνουν οι James. H έκπληξη στην εμφάνιση ήταn το κολλάρο που φορούσε ο Booth. Το φόρεμα που φορούσε ο Diagram αποτελεί πλέον ρουτίνα.

Αφού ο Booth χαιρέτησε το κοινό και ζήτησε συγγνώμη για το κολλάρο του, η συναυλία ξεκίνησε με το Bubbles.

Η αλήθεια είναι ότι το live ξεκίνησε πάλι μουδιασμένα. Κρύο το κοινό, αρκετά συγκρατημένοι οι James.
Όμως αυτό δεν κράτησε πολύ, αφού το Senorita ξύπνησε τον κόσμο, που μόνο στην αναγγελία του ξέσπασε σε χειροκρότημα. Χαρακτηριστικά, ο Booth είπε ότι μόνο στην Ελλάδα και στην Ισπανία το κοινο αντιδρά τοσο ένθερμα σε αυτό το τραγούδι.

Κατά τη διάρκεια των τραγουδιών προβάλλονταν light show στις καμάρες του Κάστρου, το οποίο δημιουργούσε πολύ ωραία ατμόσφαιρα και "έδενε" οπτικά τα τραγούδια.

Παρά το κολλάρο στο λαιμό, ο Booth ήταν ιδιαίτερα κινητικός χορεύοντας με τον ιδιαίτερο τρόπο του... ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξε και το πέταξε. Έτσι, πιο απελευθερωμένος, κατάφερε για δεύτερη φορά να ξεσηκώσει ολοκληρωτικά το κοινό με το Say something.

Άλλα τραγούδια που ακούστηκαν (με τυχαία σειρά) ήταν τα Waterfall, Born of frustration, Come home, Tomorrow, Ring the bells, Dr. Hellier (αν θυμάμαι καλά) και το Out to get you που κατέληξε σε εκπληκτική κορύφωση (βιολί - κιθάρα).

Όλα αυτά μέχρι το ανκόρ. Ένα μαγικό ανκόρ στο οποίο ο Booth εμφανίστηκε ανεβασμένος πάνω σε μια mirrorball, φορώντας mirrorjacket.

Με αυτή τη σκηνική παρουσία τραγούδησε με έντονο λυρισμό το υπέροχο Dream thrum.

Από το σημείο αυτό και μετά, άρχισε το γλέντι, αφού ακολούθησαν οι all-time-classic επιτυχίες Sometimes, Laid και Sit down, στα οποία το κοινό συμμετείχε ενεργά, τόσο τραγουδώντας, όσο και χορεύοντας.

Μάλιστα το Diagram ανέβασε στη σκηνή μια κοπελιά για να χορέψει!

Το κλείσιμο της συναυλίας έγινε με ανκόρ στο ανκόρ με τους James να δίνουν μαθήματα ζωής τραγουδώντας το λατρεμένο Getting away with it (all messed up)!

Και με αυτόν τον τρόπο έλαβε τέλος το 2ωρο gig.

Μια όμορφη βραδιά

Ναι, ήταν μια υπέροχη βραδιά που άφησε σε όλους τους παρευρισκόμενους μια γλυκιά ανάμνηση.
ΟΚ, μπορεί να μην ήταν όλα τέλεια. Προσωπικά περίμενα περισσότερο αριθμητικά κόσμο, αλλά και περισσότερο συνειδητοποιημένο κόσμο. Αυτό αποδεικνύει για μιά ακόμη φορά ότι τα Γιάννενα δεν είναι συνηθισμένα σε συναυλίες τέτοιου είδους και τέτοιας ποιότητας. Αλλά τελικά η ατμόσφαιρα αποδείχτηκε αντάξια της συναυλίας.
Στα θετικά της βραδιάς πρέπει να προσθέσω και τον άψογο ήχο! Σπάνια συναντά κανείς σε συναυλία τέτοια ηχητική. Μπράβο στους αρμοδίους.
Ήταν, λοιπόν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα εις διπλούν: να δω live τους James και μάλιστα στην πόλη μου.

Κλείνοντας, θα ηθελα να τονίσω, ότι όσοι παραβρέθηκαν σε αυτή τη συναυλία, θα πρέπει να νιώθουν τυχεροί, διότι παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μουσικό γεγονός στην που έγινε ποτέ στην πόλη. Και το θεωρώ μεγαλύτερο, διότι οι James βρίσκονται στο peak της καριέρας τους σε αντιδιαστολή με π.χ. Scorpions που βρίσκονται στη δύση τους.
Και επειδή μας άνοιξε η όρεξη... στο μέλλον περιμένουμε περισσότερες αντίστοιχες συναυλίες!

Υ.Γ. 1. Μείναμε με το χατήρι να ακούσουμε το Lose control.
Υ.Γ. 2. Το πρόγραμμα του 3ήμερου Castle Rock Festival ήταν:

Υ.Γ. 3. Εκπρόσωπος της Detox Events, μετά το τέλος της συναυλίας, ευχαρήστησε το Γιώργο Γάκη και το δήμαρχο Νίκο Γκόντα. Το μεν Γάκη το κοινό τον χειροκρότησε, το δε Γκόντα τον αποδοκίμασε έντονα.
Υ.Γ. 4. Προσμένουμε περισσότερα αντίστοιχα καλλιτεχνικά δρώμενα πιο τακτικά και όχι κάθε 4ετία, όταν έρχονται εκλογές...