Real Engineers of Greece

Μάθε παιδί μου γράμματα.
Χαρές και πανηγύρια, μπήκες στο Πολυτεχνείο.
Πέντε (και κάτι ψιλά) χρόνια, το... σπουδάζεις. Άιντε, χτύπα και κανα ΠΜΣ.
Ταράν ταράν είσαι Μ.η.χ.α.ν.ι.κ.ό.ς.

Ωραίος τίτλος, πλασάρεσαι με κύρος, εξάλλου όλα είναι θέμα marketing τη σήμερον ημέρα.

Τη σήμερον ημέρα...
σε μια υπερκορεσμένη αγορά εργασίας, όπου ο ένας τρώει τη δουλειά του άλλου...
σε μια χώρα που η γονατίζει πρόστυχα από την οικονομική κρίση...
σε μια χώρα που η "οικονομική κρίση" έγινε καραμέλα στο στόμα των χορτάτων σε υπερκέρδη μεγαλο-μηχανικο-εργολαβων...
σε έναν αναγκαίο παραλογισμό, όπου παρακαλά ο νέος μηχανικός για "εθελοντική εργασία"...
σε μια ψυχοφθόρα κατάσταση, κατά την οποία ο νέος -όχι απαραίτητα- μηχανικός αγωνιά για την οικονομική του ανεξαρτησία (πάλι καλά που είναι ο μπαμπάς και η μαμά).

Αστοδιάλο, λες, και ανοίγεις γραφειάκι, ικετεύοντας για την επιδότηση του εσπα. Να χτυπάς τις δουλειές με τη μυγοσκοτώστρα, αλλά τουλάχιστον να είσαι(;) αφεντικό του εαυτού σου.

ΟΚ, μπορεί αυτή η πορτούλα στην παργματικότητα να μην οδηγεί σε γραφείο, όμως δεν είναι μακριά ο καιρός που σε αυτό το σημείο θα φτάσει η κατάσταση.
The Real Engineers of Greece ή εναλλακτικά Desperate Engineers.

ΥΓ. Έτσι μου 'ρθε τώρα να χώσω και να κράξω. Την άκουσα dolby digital. Ώχου!