Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Αγανακτισμένος Αντιπρόεδρος

"Η διαμόρφωση ενός πολιτικού κινηματος όσο και αν αυτό δυσαρεστεί ορισμένους, που ακολουθούν τη μόδα των τεχνολογιών δεν εξαρτάται από τα like και τα unlike του Facebook"
29.5.2011 μ.Χ.
Θεόδωρος Πάγκαλος
Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης
[εδώ οι δηλώσεις]

Ναι. Πολύ σωστή και καθόλα λογική άποψη.
Μόνον, όμως, αν διατυπωνόταν σε μια φιλοσοφική συζήτηση ή σε ένα ηρεμο talk-show.
Όχι όμως τη στιγμή που για 5η συνεχόμενη μέρα ο κόσμος κατακλύζει δρόμους και πλατείες διαμαρτυρόμενος με αυτόν τον πρωτοποριακό τρόπο οργάνωσης.

Τυχαία έγιναν τώρα αυτές οι δηλώσεις κύριε Πάγκαλε; ΔΝΤ (δε νομίζω Τάκη -κατά τη δημοφιλή διαφήμιση-)

Επιχειρεί ο κύριος Αντιπρόεδρος να απαξιώσει ένα συλλογικό κλίμα ανατροπής στη γέννησή του. Να το υποβιβάσει, να το υποτιμήσει, μήπως και καταφέρει με αυτόν τον τρόπο να επαναφέρει τον "ωχαδερφισμό" του "αγανακτισμένου καναπεδάτου".
Ηθελημένα αγνοεί και προσβάλλει τον απλό κόσμο που κατά εκατοντάδες συγκεντρώνεται, διαδηλώνει, εκφράζεται αρνούμενος πλέον να σηκώσει τα βάρη που του υποχρέωσαν να κουβαλά. Εσκεμμένα στρέφει το βλέμμα του μακριά απο την κοινή γνώμη και λαϊκή απαίτηση.

Boomerang.

Διότι ο "αγανακτισμένος" περνά στο στάδιο του "συνειδητοποιημένου". Και θέτει στόχους προς διεκδίκηση. [Το Timeline της ανοιχτής συνέλευσης της 29ης Μαΐου στο Σύνταγμα - πηγή The Press Project]

Αντί επιλόγου:

ΥΓ. Stimorol. Γιατί καλύταρα να μασάς, παρά να μιλάς Mister.

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Νέα διασκευή και videoclip (2011 ΔΝΤ edit)

Ιστορικό και ηρωικό άσμα μιας χρυσής εποχής.
Αντύπας - Πωλείται και το σπίτι μου
(Στίχοι: Θόδωρος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Αντύπας
Πρώτη εκτέλεση: Αντύπας)
Πόνος. Απόγνωση.

Δευτέρα, 23 Μαΐου 2011.
Νέα διασκευή του τραγουδιού. Κρατώντας το ύφος της βαριάς ζεϊμπεκιάς, προσθέτοντας τέμπο thrash metal.
Μαντέψτε.
Πωλούνται. Όλα. Και με το νόμο.
(Στίχοι: The Troikans
Μουσική: Υπουργός Παπαλωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Υπουργός Πεταλωτής)
Πόνος. Απόγνωση.
[enet.gr, 19:18 Δευτέρα 23 Μαΐου 2011] Πωλούνται και επισήμως ΟΤΕ, λιμάνια, ΕΥΑΘ, Ταχ. Ταμιευτήριο!

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Άνεμος ελπίδας...

...από την Ισπανία. Και μαθήματα πολιτισμού και πολιτικής ωριμότητας.

Democracia Real Ya (Πραγματική Δημοκρατία Τώρα) διεκδικεί εδώ και μέρες ο απλός καθημερινός κόσμος της Ισπανίας, προ των περιφερειακών εκλογών και μετεκλογικά. Συγκεντρωμένοι στις πλατείες, τις οποίες έχουν μετατρέψει σε κοιτίδες ηθικής ωριμανσης.
Τι διαδηλώνουν; Αυτό! (por favor, διαβάστε το)
Για να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον, ορίστε μια φράση-κλειδί:
Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση.
Αντί να τοποθετούμε τα χρήματα πάνω τους ανθρώπους,
ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων.

Υπάρχει ελπίδα; Ας πάρουμε μια άποψη.

Καλά τα λέει ο κύριος (José Luis Sampedro, πρώτη φορά ακούω γι΄αυτόν). Φυσικά δεν είναι ο πρώτος που τα λέει. Δε λέει κάτι εξωπραγματικό ή παράλογο ώστε να μην το επεξεργάζεται ο κοινός νους. Μόνο που αυτό το απόλυτα λογικό, οι φίλοι μας οι Ισπανοί είχαν τη βούληση να το διεκδικήσουν πρωτότυπα, μαζικά και ειρηνικά.

Λοιπόν, υπάρχει ελπίδα;


ΥΓ. Περιφερειακές εκλογές στην Ισπανία.

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Τι απέγιναν τα beat-hits?

Δε θεωρώ τον εαυτό μου clubber.
Ωστόσο, "σαν μικρό παιδί" και γω, έχω αφιερώσει αρκετό χρόνο από τα νεανικά μου χρόνια, με το να ακουμπάω τον οβολό μου και να "τα σπάω" στα in clubs της εποχής με τα gamata ονόματα όπως Prova, Privilege, Vogue, Venue, Must, MyClub, Loud...
Θυμάμαι τότε... παρατηρώ τώρα... και συγκρίνω.
(παρενθεσις: είναι πολλά αυτά που έχουν αλλάξει την τελευταία δεακαετία στο κομάτι της διασκέδασης, προς το παρόν θα σχολιάσω το θέμα μουσική. Α, άνοιξε και το MyClub! κλείνει παρενθεσις)
Συγκρίνω λοιπόν τη μουσική που παίζεται. ΟΚ, δεν είμαι crazy fan αυτής της μουσικής, όμως νομίζω ότι κατέχω τα στοιχειώδη ώστε να κρίνω.
Για να μη πολυλογώ: Τι απέγιναν τα καλά, πιασάρικα, δυναμικά, ξεσηκωτικά beatάκια;
Από τα hits των τελευταίων 2 χρόνων, τίποτα δε συγκινεί πλέον. Δε μένει. Δε διασκεδάζει. Δεν ξεσηκώνει το νωχελικό θαμώνα που κρατώντας το ποτό στο ύψος του στήθους, πουλάει μούρη.
Τέλος. Για μένα τα ωραία dance κομμάτια, είτε πιο laidback είτε πιο δυνατά έχουν σταματήσει να βγαίνουν. Οι super-duper djδες αρκούνται σε remix-on-the-mix-of-the-remix. Τα καλά maintream κομμάτια με τις house, trance, dance επιρροές, για το 2011 που είναι;
Ή πουθενά ή δεν αποτελούν το σύγχρονο mainstream.
Το 2ο, όντως ισχύει, αφού αυτό που προωθείται σταν new trend στα clubίδια είναι το νέο-RnB σε οποιαδήποτε έκφανσή του και βεβαίως το νεο-ελληνάδικο σε οποιαδήποτε μετάλλαξή του.
Πού πήγαν τα ωραία χρόνια του "Kamasutra", του "Sandstorm", του "Insomnia" ή του "Zombienation"; Ελάτε, μεταξύ μας τώρα, παραδεχτείτε το, ότι σας έχουν λείψει αυτά τα hits. Μόνο και μόνο την εισαγωγή τους να ακούσετε τα νοσταλγείτε.

Και τώρα: Blast from the past. Για να καταλάβετε τι εννοώ ρωτώντας Τι απέγιναν τα beat-hits?
Σπάστε τα!

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Σαν σήμερα

Είναι εκείνη η στιγμή, που στέκεσαι απέναντι στον εαυτό σου και στήνεις κουβέντα.
Κουβέντα κοιτώντας πότε προς τα πίσω, τα χρόνια που πέρασαν, πότε προς τα εμπρός, τα χρόνια που έρχονται.
Θυμάσαι περιστατικά που σε κάνουν να χαιρεσαι. Επιτυχίες, κατακτήσεις, "μπράβο", γεγονότα που σε γεμίζουν περιφάνεια. Έρχονται στο μυαλό σου σκηνές που σε κάνουν να γελάς και να νοσταλγείς. Φίλοι παλιοί, παρέες, συμμαθητές, παιχνίδια, βόλτες. Σκέφτεσαι όλες εκείνες τις έγνοιες που είχες και χαμογελάς σκεφτόμενος "με τι καθόμουν και αγχωνόμουν". Αυτόματα επαναφέρεις στη μνήμη σου και όσα εντέχνως έχεις κρύψει "κάτω απ' το χαλάκι" την ιστορίας σου. Λάθη, πάθη, αμήχανες καταστάσεις, πράγματα που θα επέλεγες να είχαν διαφορετική τροπή για να φύγει η ντροπή -δε βαριέσαι, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει-.
Αστραπιαία, το βλέμμα σου γυρνά και ατενίζει το μέλλον. Το "αύριο". Τι υποχρεώσεις έχεις να ολοκληρώσεις, τι ευθύνες έχεις να επωμιστείς, τι θα σου ξημερώσει εν μέσω κρίσης, τι θα κάνεις στη ζωή σου, τι καιρό θα κάνει αύριο, "τι θα φάμε αύριο μεσημέρι" και "τι θα κάνουμε αύριο βράδυ". Τόσο απλά - τόσο συγκεχυμένα.
Έτσι, κοιτώντας μια πίσω μια μπροστά, στέκεσαι στο παρόν να λογαριάσεις πώς έφτασες εδώ που είσαι. Ό,τι επιλογές έκανες για τον εαυτό σου ή έγιναν για λογαριασμό σου άξιζαν; Κόποι απέδωσαν καρπούς; Πριν προλάβεις να επαναπαυθείς, σε χτυπούν όσα δεν έκανες - και εδώ θυμώνεις. "Έπρεπε να είχα κάνει εκείνο", "τελικά έπρεπε να είχα ενεργήσει έτσι", αν είχαν γίνει τα πράγματα κάπως, αν, αν, αν, μα χρονομηχανή ακόμα δεν πουλάνε. Και όλα όσα δεν έκανες είναι εκείνα που σε αγχώνουν ακόμα περισσότερο για το μέλλον. Για να μην επαναληφθούν τα λάθη, για να μη χαθούν ξανά οι ευκαιρίες, για να εκτονωθούν τα απωθημένα του παρελθόντος.
Για μια ακόμη φορά κάθεσαι και καταστρώνεις σχέδιο με το νου σου, ώστε από αύριο να αρχίσεις να κατακτάς τα "πρέπει και θέλω" που θέτεις εσύ στον εαυτό σου και τα "πρέπει" που αναπόφευκτα θέτει ο κόσμος γύρω σου. Και δίνεις όρκο νίκης! Μέχρι να ξανακάνεις "ταμείο", μετά από ένα χρόνο.
Τέλος κουβέντας, τα λέμε.

Pink Floyd - Time
Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an off hand way
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain
You are young and life is long and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you
No one told you when to run, you missed the starting gun

And you run and you run to catch up with the sun, but it's sinking
And racing around to come up behind you again
The sun is the same in the relative way, but you're older
And shorter of breath and one day closer to death

Every year is getting shorter, never seem to find the time
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone the song is over, thought I'd something more to say

Υγεία!

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Magic PAS

Με αυτή τη φάση ο ΠΑΣ λέει "Παίζω μόνο Α' εθνική".
Μια φάση αύλληπτης έμπνευσης και υποδειγματικού τελειώματος.
Μια φάση για τηλεπτικό spot.
Πρωταγωνιστές: Μανώλης Σκούφαλης (ασίστ) - Δημήτρης Σιαλμάς (σκοράρισμα)
πατήστε το κουμπί "play" στο πάνω μέρος του παραθύρου
Ποιά Barcelona ρε...

Επιστρέψαμε γατάκια. Και έχουμε πολλά να πούμε!

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Καλέ μας Άνθρωπε

Αντίο και σε ευχαριστούμε.

Θανάσης Βέγγος (1927 – 2011)

(…αλλά, αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο…)
Ευχαριστώ Πιτσιρίκο που μας θύμισες τη σκηνή αυτή.