Σαν σήμερα

Είναι εκείνη η στιγμή, που στέκεσαι απέναντι στον εαυτό σου και στήνεις κουβέντα.
Κουβέντα κοιτώντας πότε προς τα πίσω, τα χρόνια που πέρασαν, πότε προς τα εμπρός, τα χρόνια που έρχονται.
Θυμάσαι περιστατικά που σε κάνουν να χαιρεσαι. Επιτυχίες, κατακτήσεις, "μπράβο", γεγονότα που σε γεμίζουν περιφάνεια. Έρχονται στο μυαλό σου σκηνές που σε κάνουν να γελάς και να νοσταλγείς. Φίλοι παλιοί, παρέες, συμμαθητές, παιχνίδια, βόλτες. Σκέφτεσαι όλες εκείνες τις έγνοιες που είχες και χαμογελάς σκεφτόμενος "με τι καθόμουν και αγχωνόμουν". Αυτόματα επαναφέρεις στη μνήμη σου και όσα εντέχνως έχεις κρύψει "κάτω απ' το χαλάκι" την ιστορίας σου. Λάθη, πάθη, αμήχανες καταστάσεις, πράγματα που θα επέλεγες να είχαν διαφορετική τροπή για να φύγει η ντροπή -δε βαριέσαι, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει-.
Αστραπιαία, το βλέμμα σου γυρνά και ατενίζει το μέλλον. Το "αύριο". Τι υποχρεώσεις έχεις να ολοκληρώσεις, τι ευθύνες έχεις να επωμιστείς, τι θα σου ξημερώσει εν μέσω κρίσης, τι θα κάνεις στη ζωή σου, τι καιρό θα κάνει αύριο, "τι θα φάμε αύριο μεσημέρι" και "τι θα κάνουμε αύριο βράδυ". Τόσο απλά - τόσο συγκεχυμένα.
Έτσι, κοιτώντας μια πίσω μια μπροστά, στέκεσαι στο παρόν να λογαριάσεις πώς έφτασες εδώ που είσαι. Ό,τι επιλογές έκανες για τον εαυτό σου ή έγιναν για λογαριασμό σου άξιζαν; Κόποι απέδωσαν καρπούς; Πριν προλάβεις να επαναπαυθείς, σε χτυπούν όσα δεν έκανες - και εδώ θυμώνεις. "Έπρεπε να είχα κάνει εκείνο", "τελικά έπρεπε να είχα ενεργήσει έτσι", αν είχαν γίνει τα πράγματα κάπως, αν, αν, αν, μα χρονομηχανή ακόμα δεν πουλάνε. Και όλα όσα δεν έκανες είναι εκείνα που σε αγχώνουν ακόμα περισσότερο για το μέλλον. Για να μην επαναληφθούν τα λάθη, για να μη χαθούν ξανά οι ευκαιρίες, για να εκτονωθούν τα απωθημένα του παρελθόντος.
Για μια ακόμη φορά κάθεσαι και καταστρώνεις σχέδιο με το νου σου, ώστε από αύριο να αρχίσεις να κατακτάς τα "πρέπει και θέλω" που θέτεις εσύ στον εαυτό σου και τα "πρέπει" που αναπόφευκτα θέτει ο κόσμος γύρω σου. Και δίνεις όρκο νίκης! Μέχρι να ξανακάνεις "ταμείο", μετά από ένα χρόνο.
Τέλος κουβέντας, τα λέμε.

Pink Floyd - Time
Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an off hand way
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain
You are young and life is long and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you
No one told you when to run, you missed the starting gun

And you run and you run to catch up with the sun, but it's sinking
And racing around to come up behind you again
The sun is the same in the relative way, but you're older
And shorter of breath and one day closer to death

Every year is getting shorter, never seem to find the time
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone the song is over, thought I'd something more to say

Υγεία!