Λόγος

- Όλα γίνονται για κάποιο λόγο
- Ναι, αλλά δε θα τον βρω αυτόν τον π#*στη το λόγο, θα τον γ@#&σω!

Σε παλιότερη ανάρτηση [Κυριακή, 28 Νοεμβρίου 2010 - Timing] -ούι, πέρασε σχεδόν ένας χρόνος- είχα γράψει για το Timing. Πληροφοριακά, εξακολουθεί να είναι κακό, δεν αλλάζουν έτσι εύκολα οι κοσμικές δυνάμεις.
Ήρθε η ώρα του δεύτερου σκέλους της τριπλέτας Timing - Λόγος - Συγκυρία.

"Λόγος, αυτός ο άγνωστος"
Δυο από τις φράσεις που σιχαίνομαι και τσατίζομαι να τις ακούω είναι "Όλα για κάποιο λόγο γίνονται" και "Κάθε εμπόδιο για καλό". Βέβαια και εγώ τις ξεστομίζω καμιά φορά -και το σιχαίνομαι- όμως ενίοτε είναι το πρώτο αμήχανο πράγμα που ξεστομίζεις όταν απαιτείται "παρηγοριά στον άρρωστο".
Παραδείγματα βγαλμένα απ' τη ζωή:
"Ο Γιακουμής, όντας σπουδαγμένος, θέλει να κάνει και μεταπτυχιακό. Έχοντας αυτογνωσία και ισχυρές προδιαγραφές κάνει την αίτησή του σε πρόγραμμα στανταράκι (sure..) και περιμένει... και περιμένει... και στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουνε... και περιμένει... τα νεύρα του γίνονται τσατάλια γιατί οι υπεύθυνοι τον δουλεύουν απο Δευτέρα σε Δευτέρα... και στο τέλος τον "εφαγε το σύστημα" και πήρε πούλο. Αντίο Γιακουμή, σύρε εκεί πούρθες και έλα πάλι του χρόνου. Lag 1 έτους στη ζωή του Γιακουμή. - Κουράγιο, κάθε εμπόδιο για καλό."
"Ο Βρασίδας προγραμματίζει μήνες πριν να παει σε μια αγαπημένη του συναυλία. Όταν πλησιάζει ο καιρός διαπιστώνει ότι το κορίτσι που του έχει πάρει τα μυαλά, έχει γιορτή την ίδια μέρα. Κάνει, λοιπόν, την επιλογή να θυσιάσει την πολυπόθητη συναυλία για τα μάτια του κοριτσιού. Και εκείνη λοιπόν τη βραδιά, έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή, αδιάφορη στάση της μικρής Ευθαλίας. Ούτε συναυλία, ούτε Ευθαλία -Έλα ρε, μη στενοχωριέσαι, όλα για κάποιο λόγο γίνονται."
"Η Σαμάνθα έχει σχέση με το Μενέλαο. Όλα της πηγαίνουν ρολόι και δηλώνει πολύ ερωτευμένη. Μια "στραβοτιμονιά" της, όμως, φέρνει τα πάνω κάτω και ο Μενέλαος τη χωρίζει. -Μη στενοχωριέσαι, για κάποιο λόγο γίνονται όλα, κάθε εμπόδιο για καλό."
Μπορώ να απαριθμήσω πολλά ακόμα.

Για ποιό λόγο, λοιπόν;
Στη ζωή είναι όλα ρευστά και υπό αυτές τις συνθήκες κάνουμε τις επιλογές μας - με τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Κάθε φορά που κάνουμε μια επιλογή, διαλέγουμε εκείνη που φαντάζει πιο σωστή κατά την κρίση μας. Οπότε είναι πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο να φάμε την κατραπακιά αργότερα, αφού το αλάθητο ούτε ο Πάπας δεν το έχει.
Άρα, με το που δεχτούμε το χτύπημα κατακούτελα, μάλλον ο "λόγος" είναι η λάθος επιλογή εξαρχής, γεγονός που μόνο εκ των υστέρων μπορείς να αντιληφθείς -στην τελική, εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε-. Η υπόθεση πως, ο λόγος που μας έπληξε μια κακοτυχία είναι για να έρθει κάτι καλύτερο αργότερα, είναι βάσιμη μόνο λαμβάνοντας σα γεγονός, ότι μετά από τα "λάθη, στραβά και πάθη" γίνεσαι πιο "σωστός", ώριμος, έμπειρος ώστε να ερμηνεύεις με μεγαλύτερη οξυδέρκεια τα πράγματα γύρω σου, να αξιοποιείς αποτελεσμάτικά τις ευκαιρίες - συγκυρίες* και να κάνεις λιγότερο λάθος επιλογές.
No λογος λοιπόν. Μακάρι μετά από κάθε γκαντεμιά να κέρδιζα το Τζόκερ! Τώρα θα ήμουν πολυεκατομμυριούχος!
Αν μετά από ένα πλήγμα κακοδαιμονίας, μας συμβεί κάτι πολύ θετικό πιστεύω πως είναι λάθος να το ερμηνεύσουμε κατά το λαϊκό ρητό. Διότι 1ον) το εξηγώ στην προηγούμενη παράγραφο και 2ον) μετά από καιρό που θα μας χαλάσει και αυτό, πάλι θα αρχίσουμε να μυξοκλαίμε και να προσπαθούμε να πειστούμε ότι "όλα για κάποιο λόγο γίνονται".
Στο σημείο αυτό θα πατήσω λίγο φρένο, γιατί είμαι στο τσακ πριν αρχίσετε να με βρίζετε: σε καμιά περίπτωση δεν κατακρίνω την αναγκαιότητα των εκφράσεων αυτών. Αντιθέτως, ορισμένες φορές επιβάλλονται για την ψυχολογική και ηθική ανάκαμψη του πληγέντος. Είναι αναγκαία ντόπα!

- Όλα γίνονται για κάποιο λόγο
- Το θέμα είναι ότι γίνονται...

*Συγκυρία: ΜΕΓΑΣ παράγοντας, καθοριστικός. Φυσικά παίζει και με αυτήν ο Μέρφι, σίγουρα. Το τρίτο κομάτι της τριλογίας Timing - Λόγος - Συγκυρία έρχεται σύντομα...


Υ.Γ Για το story, ο Γιακουμής γύρισε στην πόλη του για περίπου ένα χρόνο, όπου η επαγγελματική δραστηριοποίηση και ο νέος κύκλος γνωριμιών του διεύρυναν το μυαλό του και του βελτίωσαν την αυτοπεποίθηση. Την επόμενη χρονίας έγινε δεκτός σε πολλά μεταπτυχιακά και επέλεξε εκείνο στο οποίο τον είχαν απορρίψει. Ο Βρασίδας, ενώ νόμιζε πως ανέκαμψε ηθικά, συνέχισε να τρώγεται με τα ρούχα του αρκετούς μήνες και πολύ αργότερα έβαλε άλλο στόχο. Η Σαμάνθα άδραξε αμέσως την επαγγελματική συγκυρία που της προέκυψε και διαγράφει λαμπρή εκκίνηση στην καριέρα της.