Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΠαρέλασηTM

Η 28η Οκτωβρίου πλησιάζει.
Η παρέλαση φέτος θα τα έχει όλα!
Και hot μαθήτριες με μίνι και στρατιωτικά πεζοπόρα τμήματα.
Και τανκς και αεροσκάφη.
Και χορηγό!

Η MotorOil-ΠαρέλασηTM έρχεται να τονώσει το φρόνημα των γνήσιων απογόνων του Λεωνίδα, του Μεγαλέξανδρου, του Παπαφλέσσα, του Ψωμιάδη, του Σφακιανάκη και λοιπών ένδοξων αγωνιστών.
Μια καλή ιδέα τοποθέτησης χορηγού θα μπορούσε να είναι αυτή:
Όχι, αυτή τη στιγμή δε θέλω να καταπιαστώ με την αναγκαιότητα ή μη των παρελάσεων.
Θα μείνω για λίγο αποχαυνωμένος μπροστά στο μεγαλείο της γελοιότητας, μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι καιρός ήταν να σταματήσουν επιτέλους τα προσχήματα. Ανέκαθεν η εμπορικότητα του εθνικού μεγαλοιδεατισμού ξεπερνούσε την ουσιαστική απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους προγόνους. Το δοξασμένο παρελθόν ήταν blue chip στο χρηματιστήριο εξαγοράς συνειδήσεων, αποπροσανατολισμού και εξυπηρέτησης σκιωδών συμφερόντων. Όλα πωλούνται - όλα αγοράζονται - όλα μανατζάρονται.

Ε, τώρα και η παρέλαση θα έχει χορηγό.
Τι δηλαδή, μόνο το ποδόσφαιρο θα έχει;

Ας μνημονεύσω Πιτσιρίκο:
Τι γελοία και ξεφτιλισμένη χώρα που είναι η Ελλάδα. Και αυτή η γελοιότητα αυξάνεται διαρκώς.

Η είδηση ήταν αυτή: Παρέλαση με χορηγό τον Βαρδή (zougla.gr)

Α! Nα μην ξεχάσω να συνδέσω λίγο κάποια γεγονότα. Αυτά, με κάτι διαγραφές προστίμων...

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Ποιος λέει ναι;

Ποιος λέει ναι;
Ποιος λέει όχι;
Ο πρόεδρος της επιτροπής είναι άνθρωπος ή ρομποτ;
Ποιό είναι το IQ του;
Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία;
Είπε "φτου και βγαίνω" στο τέλος;
Να γελάσω ή να κλάψω;
WTF?

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Ποιά είναι η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου;

Μήπως είναι η δύναμη ενός ενήλικου αφρικάνικου ελέφαντα;
Μήπως είναι η δύναμη ενός Caterpillar 797F;
Η δύναμη του Schwarzenegger;
Μήπως η δύναμη μιας ατομικής βόμβας;
Μην είναι η δύναμη της βαρύτητας;
Η δύναμη του Θεού;
Μήπως η δύναμη της πίστης;
Ή δύναμη της αγάπης;
Ή μήπως η δύναμη του αιδοίου;
Μην είναι η δύναμη της βλακείας;
Μήπως είναι η δύναμη της συνήθειας;

Επειδή απάντηση δυσκολεύτηκα να βρω αποφάσισα να απευθυνθώ στον παντογνώστη Google. Ρωτώντας "what is the greatest power in the world" και παντώντας την επιλογή "αισθάνομαι τυχερός" με παρέπεμψε σε μια συγγραφέα που λέει κάτι για Άγιο Πνεύμα και έτσι ούτε το Google με έπεισε για την αξία του.
"Google", λέω, "μου 'βαλες Άγιο Πνεύμα στο παιχνίδι και το χόντρυνες το θέμα. Θα το χοντρύνω και εγώ τότε" και τσάκ του πετάω "what is the meaning of life the universe and everything" ρε.
Μου απάντησε. "42"*.
"Με κάλυψες" του λεω.

Αλλά επειδή στο ερώτημα "Ποιά είναι η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου" δεν πήρα απάντηση, αποφάσισα να πιάσω μια μπύρα και να... το σκεφτώ.


_________
*42: Την απάντηση "42" θα την καταλάβουν μόνο όσοι γνωρίζουν το "Hitchhiker's Guide to the Galaxy".

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

The Track 8 Collection vol.2

Οι επιλογές 8 "track-08" κομματιών από 8 albums συνεχίζονται.

The Track 8 Collection, vol.2
1. Morcheeba ft. Judy Tzuke - Blue Chair [Deep Dive - 2008]
2. Sweet Coffee - Alone [Face To Face - 2010]
3. Dido - Go dreaming [Girl who got away - 2013]
4. Nicolas Jaar - Space Is Only Noise If You Can See [Space Is Only Noise If You Can See - 2011]
5. VNV Nation - Nova [Automatic - 2011]
6. Hurts - Mercy [Exile - 2013]
7. Depeche Mode - Rush [Songs of Faith and Devotion - 1993]
8. Daft Punk ft. Pharrell Williams - Get Lucky [Random Access Memories - 2013]

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Depeche Mode live in Athens

Χρωστούσαν μια συναυλία.
Επέστρεψαν να ξεπληρώσουν.
Δεν έβρεξε.
Και είπαν "Welcome to my world" σε όλους όσους βρεθήκαμε στο TerraVibe, την περασμένη Παρασκευή.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το Delta Machine tour των Depeche Mode, άρχισε η φωνούλα στο μέσα στο μυαλό "θα πας, θα πας". Λίγο η ελκυστική τιμή (30€), λίγο η αγάπη για DM, λίγο η δίψα για ένα μεγάλο live, λίγο και η κατάλληλη παρακίνηση (να 'σαι καλά φίλε Γιάννη Χ.) και να που η Παρασκευή, 10/05/2013, με βρήκε στον όμορφο χώρο του TerraVibe, στην Αθήνα (Μαλακάσα), μαζί με φιλαράκια και άλλους 30.000 μουσικόφιλους που συγκεντρώθηκαν γι' αυτή τη μεγάλη συναυλία.
 Πριν τη συναυλία, το event άνοιξε με support από τους Space Blankets, τους οποίους απολαύσαμε από μακριά περπατώντας μέχρι την είσοδο του χώρου και από τους FOX, οι οποίοι μας άφησαν αδιάφορους.

Να 'ναι καλά τα παιδιά, καλή τύχη, αλλά support δεν κάνανε. Οι δικοί μας Transistor θα τα καταφέρνανε καλύτερα. Οι electro επιλογές του dj μέχρι να ξεκινήσει το main event μας άρεσαν περισσότερο μιας και θύμισαν κάτι από Fantasyland ή Sensation White.

Μερικά λεπτά μετά τις 21:00 η παρέα του Dave Gahan ξεπρόβαλε στη σκηνή συνοδευόμενη από τις επευφημίες του κοινού και άνοιξαν την πολυαναμενόμενη συναυλία με το Welcome to my world.
Ο ήχος της συναυλίας ήταν καθαρός και πολύ καλός, το ίδιο και τα visuals που έδεναν άψογα με τη σκηνική παρουσία της μπάντας και τις "αέρινες" φιγούρες του Gahan. Οι DM έπαιξαν κομμάτια από το νέο (μέτριο θεωρώ) album Delta Machine και φυσικά από παλαιότερους και πιο αγαπημένους δίσκους - Precious, Walking in my shoes, Barrel of a gun, Black Celebration.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο χρόνος που "έφαγαν" τα Welcome to My World, Angel, Heaven, Soothe my soul, Secret to the End, Should Be Higher και Goodbye, δεν επέτρεψε την ερμηνεία άλλων τραγουδιών που θα έδινε extra boost στον κόσμο. (π.χ. δεν έπαιξαν Strangelove ή It's no good.)
Σε καμιά περίπτωση δεν ευθύνεται η ατμοσφαιρική εκτέλεση του Policy of truth, του Home και η συγκινητική ερμηνία του When the Body Speaks από τον Martin Gore (μακάρι να το έγραφα σε βίντεο), που διαβάζω σε διάφορα sites.
(Παρένθεση εδώ:
Και μιας που το έφερε η κουβέντα... φτάνουμε στο κοινό. Όπως προείπα, 30.000 νοματαίοι. Όμως, εγώ περίμενα περισσότερο παλμό. Παρατήρησα ξανά το φαινόμενο του "μοδάτου ακροατή". Πολύς κόσμος που έχει ακουστά τους DM ή ξέρει ένα-δυο τραγούδια τους από τα ραδιόφωνα, ήταν στη συναυλία. Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην κακό. Αντιθέτως είναι υγιές και θεμιτό ο κόσμος να αναζητά live τους καλλιτέχνες και τα τραγούδια που του αρέσουν. Είναι όμως άσχημο, όταν δεν μπαίνεις στο κλίμα της συναυλίας, δε δίνεις σημασία σε όλες τις ερμηνείες των τραγουδιών και απλά περιμένεις με σταυρωμένα χέρια να ακούσεις το hitάκι σου.
Οπότε, θες λίγο οι μοδάτοι, θες λίγο το Delta Machine, θες λίγο η θέση που βρισκόμουν, έμεινα με την εντύπωση ότι το κοινό δεν είχε το extra boost που χρειαζόταν.
Κλείνει παρένθεση.)

Επαναλαμβάνω, πολύ συναισθηματικά δυνατό το When the Body Speaks από τον Gore και μετά happy birthday για τα γενέθλια του Gahan, ο οποίος συνέχισε με το Heaven -τι έγινε David, γερνάμε και θέλουμε συμφιλίωση με το Θεό;-
Ωραίο το A Pain That I'm Used To και ενδιαφέρον το Personal Jesus που ξεκίνησε με πρωτότυπα με blues ρυθμό και ολοκληρώθηκε σε ξέσπασμα, ενώ πιο πριν είχε ήδη δημιουργήσει κλίμα το διαχρονικό και αγαπημένο Enjoy the silence.
Με το Goodbye έκλεισαν και κατέβηκαν από τη σκηνή, για να επανέλθουν μετά από λίγο για το προβλέψιμο και προβλεπόμενο encore (και λέω προβλέψιμο, διότι οι ίδιοι στο site τους είχαν δημοσιεύσει τις setlists από τα προηγούμενα live της περιοδείας τους).
Encore με Home, ατμοσφαιρικότατο Halo (στην έκδοση από Goldfrapp) και ξεσήκωμα με Just can't get enough (δεν μπορούσαν να παίξουν και άλλα από τα πρώτα τους;)
Και κάπως έτσι το μεγάλο gig έφτασε στο τέλος του. Πώς; Φυσικά με το Never let me down again. Πάλι ρεσιτάλ ερμηνείας ο Gahan, από κάτω όλοι να παραληρούμε με αποκορύφωμα το "χορευτικό" με τα χέρια - πιστέψτε με, είναι ηδονή όταν συγχρονιστούν 60.000 χέρια με τον Gahan!
Με αυτήν την ευχάριστη αίσθηση τελείωσε αυτή η μεγάλη συναυλία.
Θετικές εντυπώσεις και δε θέλω να παραπονεθώ για τίποτε άλλο, διότι θα είμαι αχάριστος.
Και αν μου ζητούσατε να βαθμολογήσω: 7/10.
See the stars they're shining bright
Everything's alright tonight

Να 'μαστε καλά και να έχουμε τις ευκαιρίες για τέτοιες μουσικές εμπειρίες!

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Όταν το θρίλερ είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα

Τα αστυνομικά θρίλερ μυστηρίου και διαπλοκής μου αρέσουν. Ειδικά όταν πρόκειται για σενάριο "βασισμένο σε αληθινά γεγονότα", με συναρπάζουν. Περί... σεναρίων είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση - Οι Blomkvist γύρω μας.
Έχετε αναρωτηθεί όμως, ποιά να είναι άραγε τα πραγματικά γεγονότα στα οποία μπορεί να βασίζεται ένα πετυχημένο σενάριο;
"Based on true events" σου πετάει στην αφίσα και στο trailer ο σκηνοθέτης, αινιγματικά.
Βρήκα λοιπόν ένα καλό και επίκαιρο παράδειγμα πραγματικών γεγονότων που θα δώσουν "τροφή" στο σκηνοθέτη του μέλλοντος, να γυρίσει μια ταινία που, στο μέλλον θα ρίξει φως σε γεγονότα του παρελθόντος και οι θεατές θα πέσουν από τα σύννεφα με τις αποκαλύψεις. Και αυτό, επειδή στο παρόν, τα γεγονότα αυτά μένουν στη σκιά.

Είναι γνωστό, ότι δημοσιογραφοι - ερευνητές, όσο σκαλίζουν την αλήθεια τόσο πιο ενοχλητικοί γίνονται σε κάποιους. Είναι γνωστό ότι ο Κώστας Βαξεβάνης έχει μπει στο μάτι πολλών, λόγω της συνεχούς του δημοσιογραφικής έρευνας, των συνταρακτικών αποκαλύψεων σχετικά με τον κοινωνικό και πολιτικό βίο του τόπου -με αποκορύφωμα τη λίστα Λαγκάρντ-, αλλά και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα τραπεζιτών και πολιτικών.
Ενέδρα κατά της ζωής του είχε καταγγείλει πριν μισό χρόνο περίπου, ωστόσο, πέρα από το διαδίκτυο, το θέμα προβλήθηκε κατά το δοκούν των αφεντικών των ΜΜΕ. Το γεγονός περιγράφεται στο άρθρο με τίτλο "ΕΝΕΔΡΑ", στην ιστοσελίδα "Το Κουτί της Πανδώρας" - διαβάστε για να σχηματίσετε την αρχική εικόνα, σχετικά με ένα σχέδιο πολυδιάστατης εξόντωσης.
Πολυδιάστατη εξόντωση: επαγγελματική, ηθική, κοινωνική και τέλος, φυσική. Όχι μόνο του Βαξεβάνη, μα και άλλων ατόμων, όχι τυχαίων, όπως ο Τάσος Τέλλογου και ο Βασίλης Χήτος.
Τα γεγονότα, λοιπόν, που συνθέτουν το σενάριο, τα αποκαλύπτει μια γυναίκα που είχε ρόλο στο σχεδιασμό. Δε θα σας το χαλάσω με spoilers, μόνο θα σας πω, εισαγωγικά, ότι το σενάριο έχει απ' όλα: πλαστογραφήσεις, χρήμα, ναρκωτικά, international πράκτορες, δημοσιογράφους, τραπεζίτες και σκοτεινές bussiness.
Παρακολουθήστε με σύνεση. Και έπειτα, προβληματιστείτε.
Προφανώς, δε θα δούμε ποτέ τίποτε σχετικό με όλα αυτά, στα καθωσπρέπει δελτία των 20:00. Αλλά, μπορεί να τα δούμε σε ένα ωραίο αστυνομικό θρίλερ, μετά από 30 χρόνια. Ένα θρίλερ που γυρίζεται αυτήν τη στιγμή, γύρω μας.


Μ' αυτά και μ' αυτά, θα βάλω πάλι να δω τις περιπέτειες του Blomqvist. Ή το Michael Clayton.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Περί χαιρετισμών

Και ξαφνικά, λοιπόν, ανακαλύψαμε τον αρχαιοελληνικό, δωρικό χαιρετισμό. Το επιτάσσει η μόδα, μαζί με το tattoo.

Ανα τον κόσμο και ανα καιρούς υπήρξαν ουκ ολίγα περιστατικά ποδοσφαιριστών εκδήλωναν ευθαρσώς την ναζιστική τους αγάπη χαιρετώντας "τείνοντας την δεξιάν" κατά το γνωστό τρόπο. Τώρα, η "μόδα" αυτή ήρθε και στο σπίτι μας και γι' αυτό αποκτά νέα "αίγλη".

Το θέμα του ναζιστικού - φασιστικού χαιρετισμού ήταν πάντα επίκαιρο, μα ταυτόχρονα έμενε στη σκιά. Στο πρωταγωνιστικό ρόλο ήρθε μετά το περιστατικό του Κατίδη, ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ και στον πανηγυρισμό του μετά το σκοράρισμα.
Μέχρι να δοθούν οι αρχικές διευκρινήσεις, όλοι είχαν μείνει με την απορία "τι σκατά μπορεί να κρύβει το μυαλό του μπαλαδόρου". Μετά τις πρώτες δηλώσεις, άρχισε και το πανηγύρι.
Για να συμμαζέψει λίγο την κατάσταση, ο Κατίδης, δήλωσε στην αρχή πως ήθελε να δείξει στην κερκίδα έναν συμπαίκτη του και ότι "δεν ξέρει από πολιτικά και τέτοια". Έπειτα, ορμηνευόμενος κατάλληλα, εξέφρασε μεταμέλεια και έφτασε να ορκιστεί ακόμα και στη ζωή της μάνας του, πως δε γνώριζε ότι είναι ναζιστικός χαιρετισμός.
1 το κρατούμενο και άνω τελεία εδω.

Προχθές, ένας άλλος μπαλαδόρος μικρότερης εμβέλειας, που αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα της Πάτρας, έγινε κι αυτός διάσημος πανηγυρίζοντας με τον ίδιο τρόπο. Και αυτή η είδηση έχει κάνει το γύρο των media, οπότε δε χρειάζεται να επεκταθώ. Μόνο που ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής στης δηλώσεις του ήταν σαφής και συνειδητοποιημένος: Το έκανε ηθελημένα ως συμπαράσταση στον κατατρεγμένο Κατίδη και όχι μόνο γνώριζε το στυλ του χαιρετισμού αλλά είναι και ιστορικά κατατοπισμένος ώστε να σπεύσει να ενημερώσει τους αδαείς, ότι η συγκεκριμένη χειρονομία είναι αρχαιοελληνικός χαιρετισμός, όχι ναζιστικός.

Με εκπλήσσει η βαθιά ιστορική γνώση του ποδοσφαιριστή. Πάλι καλά που ήταν κι αυτός ο προκομμένος για να μας ανοίξει τα μυαλά. Βέβαια το συγκεκριμένο επιχείρημα, ανέκαθεν προπαγάνδιζαν οι Βορίδηδες, Πλεύρηδες, Αδώνηδες, Κασιδιάρηδες και λοιπές φασίζουσες δυνάμεις. Έπρεπε, βλέπετε, να εξωραΐσουν κάπως τις ακροδεξιές και χουντόκαυλες κινήσεις τους και όταν βαφτίζεις κάτι αρχαιοελληνικό αμέσως το κάνεις πιο όμορφο.
2 τα κρατούμενα και άνω τελεία.

Για μια ακόμη φορά λοιπόν πέφτουμε από τα σύννεφα διαπιστώνοντας ότι η ακροδεξιά σουλατσάρει ολοένα και πιο ανενόχλητη. Πέφτουμε από τα σύννεφα όταν μαθαίνουμε για κρούσματα ρατσισμού και νεο-ναζισμού στα γήπεδα (λες και τα γήπεδα είναι χώρος διαννόησης και διαλογισμού).
Εδώ καταφέραμε και βάλαμε τους νεοναζί στη βουλή - τι πιο μεγάλη νομιμοποίηση; Και η "κοινωνική" νομιμοποίηση έπεται.

Για να προλάβω όσους θα μου πουν "Έλα μωρε ανεγκέφαλα παιδιά είναι, το τόπι κλωτσάνε, δεν ξέρουν τι τους γίνεται":
Επαναλαμβάνω το προαναφερθέν, ότι η "κοινωνική" νομιμοποίηση είναι ακόμη πιο επικίνδυνη. Γιατί αυτά τα παιδιά που "δεν γνωρίζουν" έχουν μεγάλη επιρροή σε άλλα παιδά που "δεν γνωρίζουν" και όταν λίγο λίγο η ιδεολογία αυτή περάσει ως κάτι απλό, νορμαλ και αποδεκτό τότε εκείνοι που "γνωρίζουν" θα έχουν πετύχει το σκοπό τους και τα πράγματα θα είναι θλιβερά.

Πολλοί έσπευσαν να δικαιολογήσουν αυτούς τους αρνητικούς πρωταγωνιστές, θεωρώντας ότι δεν ήξεραν τι έκαναν και ενήργησαν αφελώς.
Ήξεραν και παραήξεραν, έχω να απαντήσω. Γνώριζαν και παραγνώριζαν. Είναι αδύνατον να μην ξέρεις ποιός είναι ο ναζιστικός χαιρετισμός και ποιοι ήταν οι ναζί. Όχι μόνο επειδή από τα σχολικά χρόνια το είχες δει στις εικόνες των σχολικών βιβλίων. Επειδή από τότε που άρχισες να βλέπεις τηλεόραση έχεις δει τόσες ταινίες σχετικά με το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Χίτλερ και τους Ναζί, που έχεις μάθει πολλά περισσότερα απ' ότι για την Αρχαία Ελλάδα. "Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν", "Κανόνια του Ναβαρόνε", "Inglorious Basterds", "Ιντιάνα Τζόουνς", "Η μεγάλη απόδραση των 11", "Captain America", "Η πτώση", "Εχθρός προ των πυλών" και άλλες τόσες και πες μου μετά ότι δεν ξέρεις έστω και λίγο πώς χαιρετούσαν οι ναζί.
Ήξεραν και παραήξεραν, λοιπόν, για έναν ακόμη λόγο: όταν είσαι σε κατάστη εκτός εαυτού και μέγιστης έντασης (πανηγυρίζοντας πχ ένα γκολ) ενεργείς καθαρά αυθόρμητα, χωρίς πολλή σκέψη. Και όταν ο αυθορμητισμός σου είναι η συγκεκριμένη χειρονομία, τότε μάλλον ξεχειλίζεις από "γνώση" -που ενδεχομένως να έκρυβες, μα να σου ξέφυγε.
Καμιά δικαιολογία.

Τέλος, είναι δεν είναι αρχαιοελληνικός ο χαιρετισμός, πέρα από την ιστορική ανακρίβεια, νομίζω είναι άνευ λόγου να λαμβάνει κανείς στα σοβαρά αυτό το επιχείρημα. Ό,τι και να είναι, ο μαύρος συμβολισμός έχει διαποτίσει τη χειρονομία αυτή και θα παραπέμπει πάντα στη μαύρη ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας. Αν όντως "κουβαλούσε" κάτι καλό ο χαιρετισμός αυτός θα είχε υιοθετηθεί από τον κόσμο πολύ νωρίτερα. Και οι Μασάι της Αφρικής, χαιρετιούνται φτύνοντας ο ένας τον άλλον, γιατί να μην το κάνει κανένας άλλος; Αν το συνεχίσουμε έτσι, τότε κι εγώ από αύριο θα αρχίσω να χαιρετώ με αυτόν τον τρόπο
και θα λέω ότι είναι νεοελληνικός χαιρετισμός. Μια χαρά, ΟΚ;

Μόδα είναι θα περάσει; Εγώ περισσότερο ανησυχώ με το "μόδα είναι, κύκλους κάνει".
Τους νεοελληνικούς χαιρετισμούς μου, σε όσους χαιρετούν αρχαιοελληνικά.


Υ.Γ. Όποιος έχει διάθεση κωμική, ας ρίξει μια ματιά και εδώ.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Πολίτης στα χέρια του Νόμου

Πόσο ανατριχιαστικό είναι να ακούς το συνάνθρωπό σου να καλεί σε βοήθεια και να μη μπορείς να κάνεις κάτι;

Οι Αγανακτισμένοι επέστρεψαν στο Σύνταγμα. Τα Όργανα τους υποδέχτηκαν.

Περισσότερα εδώ.

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Ο Chavez, έχασε τη "μάχη"...

...και όχι τον "πόλεμο", αφού έχει αφήσει πλούσια και δυναμική πολιτική κληρονομιά, η οποία θα συνεχίσει τον αγώνα του και τα ιδεώδη του.
O Chavez, ο ηγέτης του λαού της Βενεζουέλας πέρασε πια στην ιστορία.
Λατρεύτηκε από πολλούς, μισήθηκε από άλλους τόσους. Γιατί; Διότι τόλμησε και κοίταξε στα μάτια "άγρια θηρία". Εξαιρετικά δύσκολος να νικηθεί.
Τελικά, τον νίκησε ο καρκίνος.

Ο αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας, Μορντούρο, έκανε λόγο για "εχθρικό δάκτυλο" σχετικά με τον καρκίνο του Τσάβεζ και μάλιστα απέλασε τους δύο διπλωμάτες των ΗΠΑ.
"Εντάξει μωρέ", θα έλεγε κάποιος, "κλασσικές κομμουνιστικές γραφικότητες και θεωρίες συνομωσίας που για όλα φταίνε οι αμερικάνοι".

Και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το ντοκυμαντέρ του Στέλου Κούλογλου, "Εξομολήγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου", που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο-ομολογία του John Perkins, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με το έργο του "οικονομικού εκτελεστή" για λογαριασμό της CIA.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία παρακάτω:

Αφού την παρακολουθήσατε, αρανρωτηθείτε:
"Μήπως έχουν λόγο οι υποστηρικτές του Τσάβεζ να πιστεύουν ότι υπάρχει δόλος πίσω από τον θάνατο του ηγέτη τους; Μήπως δεν έχουν μπουχτίσει από αντίστοιχα παραδείγματα; Μήπως δεν ξέρουν πια τι να πιστέψουν; Μήπως, εν τέλει, δεν είναι και τόσο γραφικοί;"

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Αλήθεια

 Belle Époque


Η φωτογραφία αυτή κάνει το γύρο του internet. Δυστυχώς δεν έχω εντοπίσει την πηγή. Δε γνωρίζω αν είναι αληθινή ή αν είναι ένα απόλυτα επιτυχημένο δημιούργημα photoshop. Σημασία έχει πως αυτή είναι η 
αλήθεια.

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Οι Blomkvist γύρω μας

Πρόσφατα είδα -ξανά- την τριλογία του "κοριτσιού με το τατουάζ". (Το κορίτσι με το τατουάζ - Το κορίτσι μου έπαιζε με τη φωτιά - Το κορίτσι στη φωλιά της σφήκας. Τα τρία βιβλία του Στιγκ Λάρσον που μεταφέρθηκαν σε ταινίες)
Αφορμή ήταν η απειλές που δέχτηκαν οι συντάκτες του περιοδικού Unfollow σχετικά με την έρευνά τους. Κατευθείαν μου ήρθε στο μυαλό όχι τόσο η πλοκή των ταινιών, μα περισσότερο ένας από τους πρωταγωνιστές, ο δημοσιογράφος Mikael Blomkvist.
Μαχητής της αλήθειας, γενναίος, πεισματάρης, ιδεολόγος, οξυδερκης, έξυπνος: είναι μερικά από τα επίθετα που μπορούν να τον χαρακτηρίσουν. Από την αρχή της ταινίας γίνεται αντιληπτό πως έχει έρθει σε ρήξη με το "σύστημα" και το "σύστημα" βρώμικα κοπιάζει να τον φιμώσει. (η πλοκή δεν αναλώνεται μόνο σε αυτό, αφού κεντρικός ήρωας της τριλογίας είναι η Lisbet Salander).

Φιμωμένες ειδήσεις, διώξεις δημοσιογράφων, παραποιήσεις δηλώσεων, αδιαφάνεια, ανομία και σκότος - συνταγή ενός καλογυρισμένου θρίλερ ή μήπως κάτι απο την καθημερινότητα; Για να δούμε...
...Η ιστορία της πρώην (πλέον) δικαστικού Μαρίας Μαργαρίτη. Γιατί δεν προβλήθηκε ποτέ από τα ελληνικά Μ.Μ.Ε; (θάφτηκε πριν κάνει κιχ)
...Αγωγή Βαρδή Βαρδινογιάννη για άρθρο του JUNGLE-Report (μια εξαιρετικά ενδιφέρουσα ιστορία - όχι η αγωγή, αλλά η αποκάλυψη του jungle-report)
...Guardian: «Βασανιστήρια και ταπείνωση τύπου Άμπου Γκράιμπ στη ΓΑΔΑ» (αν δεν το δημοσίευε η Guardian δε θα το μαθαίναμε ποτέ)
...«Έκοψαν» απο την ΝΕΤ Αρβανίτη και Κατσίμη
...Διεθνής Τύπος: Διώκουν και πάλι το δημοσιογράφο Κ. Βαξεβάνη για τη λίστα Lagarde (βλ. Το Κορίτσι με το Τατουάζ, Blomkvist εναντίον Wennerström)
...Διεθνής Τύπος: Διώκουν και πάλι το δημοσιογράφο Κ. Βαξεβάνη για τη λίστα Lagarde (βλ. Το Κορίτσι με το Τατουάζ, Blomkvist εναντίον Wennerström)
...H λίστα Λαγκάρντ, η σύλληψη Βαξεβάνη και ο σάλος στα διεθνή ΜΜΕ
...Προσπαθώντας να κρύψουν τον όγκο (ποινικών ευθυνών) Βενιζέλου
...Τέλειωσε μια περιπέτεια, ανοίγει ένας δρόμος
...Μετωπική σύγκρουση για το «χαλκευμένο» βίντεο Διαμαντόπουλου
...Απειλές εναντίον του UNFOLLOW από συστηθέντα ως Δ. Μελισσανίδη (εδώ φτάνουμε στην τρίτη ταινία της τριλογίας - "Το κορίτσι στη φωλιά της σφήκας")

Ο Blomkvist είναι ανάμεσά μας, είναι δίπλα μας.
Δεν είναι ένας. Είναι πολλοί. Μακάρι τα κίνητρά τους να παραμείνουν "ιδανικά" και συνεχίσουν να προτάσουν το δέον και το δίκιο. Διότι η αλήθεια έχει πολλούς εχθρούς.

Δημοσιογράφος εναντίον "δημοσιογράφων"

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Υποσχέσεις

Οι υποσχέσεις δεν δεσμεύουν παρά μόνο εκείνους που τις δέχονται
- François Mitterrand 
Υπόσχεσαι και σου υπόσχονται.  
Σου υπόσχονται π.χ. χρήματα.
Σου υπόσχονται π.χ. διέξοδο από την κρίση (είναι της μόδας).
Σου υπόσχονται π.χ. δουλειές.
Σου υπόσχονται π.χ. συνεργασία.
Τι να την κάνεις την υπόσχεση π.χ. για χρήματα, όταν δεν εφαρμόζεται από τους αρμόδιους φορείς το κατάλληλο "πρόγραμμα επιδότησης".
Τι να την κάνεις την υπόσχεση π.χ. για διέξοδο από την κρίση, όταν στην πράξη αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχουν σημεία ανάκαμψης, παρά μόνο σκόρπια ψέματα.
Τι να την κάνεις την υπόσχεση π.χ. για δουλειές, αφού πελάτης στα λόγια δε νοείται ως πελάτης.
Τι να την κάνεις την υπόσχεση π.χ. για συν-εργασία όταν η πρόταση δε συνοδεύεται από την εργασία.
Μα το πιο σημαντικό είναι άλλο:
Με τις υποσχέσεις που δίνεις στον εαυτό σου τι γίνεται; 
Ω φίλε, κάπου εδώ ίσως βρίσκεται η αδιόρατη αιτία του ζητήματος.
Αλήθεια, κατά πόσο αυτά που υπόσχεσαι στον εαυτό σου συνοδεύονται από πακέτο πράξης και εφαρμογής; Είναι καλό να είσαι ονειροπόλος, αλλά τα όνειρα είναι ευσεβείς πόθοι και όχι υποσχέσεις. Οι υποσχέσεις προς τον εαυτό σου είναι στόχοι που προσμένουν την εκπλήρωσή τους. Όσο δεν υλοποιείς μια υπόσχεση προς εσένα, τότε, αν μη τι άλλο, συντηρείς μια προβληματική κατάσταση.

Πώς θα γίνει, λοιπόν, οι υποσχέσεις να μη δεσμεύουν μόνο εκείνους που τις δέχονται, μα και εκείνους που τις δίνουν; 

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Κι αμα αλλάξεις Μανωλιό μου;

Με αφορμή την προηγούμενή μου ανάρτηση, ο καλός μου φίλος Αντώνης Χ. έστειλε το ακόλουθο κείμενο ως απάντηση. Κατά τη γνώμη μου δεν αποτελεί απλά απάντηση, αλλά μια επιπλέον προσέγγιση και επέκταση. Και γι' αυτό χαίρομαι και το παραθέτω αυτούσιο, σε νέα ανάρτηση. (Για το background, ο Αντώνης αναζητεί την "τύχη" του έξω από την Ελλάδα, στην πανέμορφη Βαρκελώνη. Παρεπιπτόντως, να του ευχηθώ χρόνια πολλά και αισιοδοξία, μιας και σήμερα είναι η ονομαστική του εορτή.)
 
" Άλλη προσέγγιση? Τι είναι αυτό τώρα? Καινούριο?
Προσπάθεια να βρεθεί λύση-Να βρούμε λύσεις-Βγαλαμε και Πολυτεχνείο σου λέει-Μας τρέλαναν και στα Μαθηματικά σου λέει.

Όλα καλά, αλλά την ουσία των πραγμάτων πάντα την υποτιμούσαν οι διδάσκοντες να μας τη μεταφέρουν. Ίσως γιατί ούτε αυτοί την πιάνανε.

Δεν νιώθουμε το τι θα πει σύνολο και τι θα πει μονάδα. Τι θα πει εξίσωση με λύση μόνο ένα ζεύγος αριθμών και τι θα πει λύση με μια ευθεία ή μια καμπύλη και συνεπώς λύση με πολλά πολλά ζεύγη αριθμών κτλ.

Κατ' επέκταση δεν αντιλαμβανόμαστε και δεν αναλύουμε σωστά το Πρόβλημα νομίζω και για αυτό η ρουφιανα η λύση αργεί να ρθεί.

Με αφετηρία το ζήτημα εκπαίδευση-επένδυση.Για να δούμε αν έχει μπει σε σωστή βάση με μια σειρά ερωταπαντήσεων.

-Τι είναι η εκπαίδευση σου? Προσωπική επένδυση.

-Πως την αποκτάς? Κάποια εφόδια σου προσφέρονται από την κοινωνία: εκπαιδευτικά κτίρια, στοιχειώδης παρουσία διδασκόντων, μια στοιχειώδης υλικοτεχνική υποδομή. Κάποια (αρκετά πολλά δηλαδή) τα πληρώνεις εσύ μέσω της οικογένειάς σου και υστέρα μόνος σου, καθώς είναι είπαμε προσωπική σου επένδυση και δικαιολογημένο το όλον κόστος.

-Τι αποζητάς από αυτήν την επένδυση? Το μέγιστο χρηματικό όφελος, ώστε να καλύψεις τη σεβαστή αρχική δαπάνη και να σου μείνουν όσα περισσότερα στην τσέπη.(Μην πιαστείς και κορόιδο, έβγαλες και πανεπιστήμιο). Προσφέροντας δηλαδή αυτό που παράγεις στο μέγιστο κόστος, ανεξαρτήτου ποιότητας, και αναγκαιότητας του αποδέκτη. Και αυτό τον κάνεις εσύ και υποτίθεται και όλα τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας.

-Που απευθύνεις εσύ αυτή την επένδυση? Στην κοινωνία.
Τί ζητά η κοινωνία? Να ικανοποιούνται οι ανάγκες της με το βέλτιστο κόστος (καλύτερη σχέση τιμής-ποιότητας.
Εσένα γιατί σου πρόσφερε η κοινωνία, ό,τι σου πρόσφερε? Γιατί είσαι μέλος της (φόροι των προηγουμένων γενεών ως Κοινωνική-Συνολική επένδυση στο αύριο).
Βλέπεις κάτι παράλογο? Μήπως κάποιος νόμιμα ή παράνομα προσπαθεί να δουλέψει κάποιον ή πολλούς.

-Η δική σου λύση, μέσω της προσωπικής επένδυσης, δέ σου βγαίνει αγαπητέ Χ21213213123, παρότι έκανες χοντρή επένδυση και κατάφερες να βάλεις δυνατό συντελεστή (α10000234545) μπροστά σου.

-Του δίπλα δεν του βγαίνει που έβαλε μικρότερο (α1000000234134).

-Της κοινωνίας... αυτηνής και αν δεν τις βγαίνει.

-Σε κάποιους λίγους βγαίνει αλλά δεν ξέρουν γιατί ζουν από το πολύ το άγχος. Οπότε άμα είναι να καταλήξεις τρελάδικο, μετράει άκυρο.

-Και σε κάποιους βγαίνει, γιατί χρησιμοποιούν τον παραδοσιακό συντελεστή του μπαμπά τους, που τον έφερε με βαπόρι και η μεταβίβαση κληρονομιάς δε φορολογείται.
Και δε σ' αρέσει λοιπόν η κατάσταση και λες αντί να αυξήσω συντελεστή, από μεταβλητή Χ21213213123 θα το παίξω Ψ321313133 και θα ρίξω δουλεία και προσωπική επένδυση και ο γνωστός δρόμος σε άλλη κατεύθυνση.

Ρε μήπως εκτός από τον ψάχνεις τι είδους μεταβλητή θα μεταμφιεστείς Μανωλιό μου, να κοιτάξεις λίγο καλύτερα και πιο προσεκτικά, μήπως στην εξίσωση παρουσιάζονται άλλες μεταβλητές από αυτές που νόμιζες? Μήπως εσύ δεν είσαι σημείο απλά, αλλά ανήκεις σε υποσύνολο και εκείνο, σε σύνολο με τη σειρά του.
Ρε μήπως η λύση στην εξίσωση είναι διαφορετικού τύπου τελικά από αυτή που θεωρούσες ως τώρα.
Ρε μήπως το ότι μόνο κάποια σημεία ικανοποιούν την εξίσωση της πραγματικότητας που βιώνεις, δεν αποτελούν την γενική της λύση, καθώς αν την αποτελούσαν, δε θα σκεφτόσουν όπως σκέφτεσαι, ούτε θα είχες διαβάσει μέχρι εδώ τώρα, μετά από τόσες μεταβλητές και ερωταπαντήσεις που σε έμπλεξα.

Μήπως ρε Μανωλιό μου λοιπον, εκτός από το να βάλεις τα ρούχα σου αλλιώς, γιατί εγώ τα έβαλα και άλλοι πολλοί και λύση δε βρήκαμε, μήπως να κοιταχτούμε και να κάνουμε μια προσπάθεια να καταλάβουμε μαζί.
Γιατί όπως μου τα λες και σου τα λέω, μπορεί να ανήκουμε στο ίδιο υποσύνολο ή και σύνολο,  και να γλιτώσει το κεφάλι μας από ένα σωρό πράξεις βρε...Γιατρέ μου!

Ρε λες να είμαστε και μέλη -άκου τώρα λέει- στην ίδια Κοινωνία, γαμώ την κοινωνία μου?"

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Το πτυχίο τυλίγει

Με μια χαρακτηριστική κίνηση ήπιε την τελευταία γουλιά τσίπουρο.
Έπειτα ξαναγέμισε το ποτηράκι και με κοίταξε στα μάτια.
"Να μην αφήσετε το πτυχίο να σας τυλίξει",
είπε ο Ν.Κ και τράβηξε άλλη μια ρουφηξιά τσίπουρο.

Οι πιο ωραίες συζητήσεις και οι μεγαλύτερες κουβέντες λέγονται με παρέα το τσίπουρο.
 - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που έχει να κάνει με μια παρέα, ένα μεσημέρι του Νοέμβρη του 2012, σε ένα τσιπουράδικο, στα Γιάννενα. Η παρέα απαρτίζεται από άτομα νέα σε ηλικία στην ανατολή της επαγγελματικής τους καριέρας και από άτομα που έχουν φάει μερικά καρβέλια. Μπορεί το κοινό τους στοιχείο να μην είναι η ηλικία, αλλά είναι η ιδιότητα: βλέπετε όλοι ανήκουν στον άλλοτε προκομμένο και ευυπόληπτο κλάδο των "επιστημόνων" (μηχανικοί). Το έτερο κοινό στοιχείο, δεν είναι άλλο από το τσίπουρο -.

Ανέκαθεν ένα πτυχίο αποτελούσε εφόδιο για το παραγωγικό κομμάτι της ζωής ενός ενήλικα.
Δυστυχώς έφτασε μέχρι πρότινος να αποτελεί κριτήριο κοινωνικού status (και γι' αυτό υποτιμήθηκε η τεχνική εκπαίδευση)
Σε ορισμένες περιπτώσεις κατάντησε κρυμμένο μυστικό (φόβος του overqualified).
Πλέον, έχει καταλήξει ως ένα σκονισμένο διακοσμητικό στον τοίχο.

Ακόμα και ένα παραδοσιακά δυνατό "χαρτί", πια δε σου δίνει τη χαρά της ενασχόλησης και την ικανοποίηση της εφαρμογής όσων έμαθες. Γιατί, στην Ελλάδα του 2013, σε ποιό πεδίο να εφαρμόσει την επιστήμη του ο γιατρός; Ο δικηγόρος; Ο μηχανικός; -πόσα αυαθαίρετα πια-.
Εδώ πια σε τυλίγει το πτυχίο και σε δυσκολεύει από το να γυρίσεις το βλέμμα σου σε μια άλλη κατεύθυνση.
Μια κατεύθυνση, όπου χρειάζεται να βρεις το σθένος να κοιτάξεις ώστε να διοχετεύσεις την όρεξή σου για δουλειά και τη διάθεσή σου για παραγωγικότητα και δημιουργικότητα. Ειδάλλως η φαιά ουσία απλά... εξατμίζεται και η τσέπη απλά μισογίζει... μισοβέζικα. Έχει δίκιο ο Ν.Κ, την ενέργεια που είσαι διατεθημένος να αφιερώσεις στη δουλειά του πτυχίου σου, να την στρέψεις εκεί που μπορεί να αποδόσει. Όρεξη για δουλειά (να) υπάρχει. Αδιέξοδα δεν (πρέπει να) υπάρχουν!

Μα, πώς να μη με τυλίγει το πτυχίο μου; Αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυσή μου στα 28 χρόνια ζωής ως τώρα. Επένδυση και ελπίδα για το μέλλον. Προϊόν μελέτης, κόπων, αγωνίας. Για να μην ξεχάσω και πόσα χρήματα δαπανήθηκαν. Και στην τελική, αυτό είναι που μου αρέσει και θέλω να με γεμίσει ικανοποίηση. Δε μπορεί να είναι απλά μια κορνίζα, είναι ένα "ομόλογο" που έχει έρθει η ώρα να αποδόσει και με μεγάλο επιτόκιο μάλιστα! Έγινε επένδυση - πρέπει να γίνει απόσβεση! Πώς να μη με τυλίξει το πτυχίο μου;

Αδιέξοδα, όμως, δεν πρέπει να υπάρχουν. Και θα έρθει η ώρα που το γνωμικό "Πενία τέχνας κατεργάζεται" θα λάβει σάρκα και οστά.

 Υ.Γ. Το ποιά θα είναι η άλλη κατεύθυνση, είναι κι αυτό μια άλλη ιστορία.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Ευχές για το '13

Αισιοδοξία
και
χαμόγελο


Νομίζω είναι οι πιο περιεκτική ευχή που μπορώ να κάνω για το 2013, μια χρονιά που διαισθάνομαι ότι θα εμπεριέχει αρκετές προκλήσεις για όλους.