Με μια χαρακτηριστική κίνηση ήπιε την τελευταία γουλιά τσίπουρο.
Έπειτα ξαναγέμισε το ποτηράκι και με κοίταξε στα μάτια.
Οι πιο ωραίες συζητήσεις και οι μεγαλύτερες κουβέντες λέγονται με παρέα το τσίπουρο.
- αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που έχει να κάνει με μια παρέα, ένα μεσημέρι του Νοέμβρη του 2012, σε ένα τσιπουράδικο, στα Γιάννενα. Η παρέα απαρτίζεται από άτομα νέα σε ηλικία στην ανατολή της επαγγελματικής τους καριέρας και από άτομα που έχουν φάει μερικά καρβέλια. Μπορεί το κοινό τους στοιχείο να μην είναι η ηλικία, αλλά είναι η ιδιότητα: βλέπετε όλοι ανήκουν στον άλλοτε προκομμένο και ευυπόληπτο κλάδο των "επιστημόνων" (μηχανικοί). Το έτερο κοινό στοιχείο, δεν είναι άλλο από το τσίπουρο -.
Ανέκαθεν ένα πτυχίο αποτελούσε εφόδιο για το παραγωγικό κομμάτι της ζωής ενός ενήλικα.
Δυστυχώς έφτασε μέχρι πρότινος να αποτελεί κριτήριο κοινωνικού status (και γι' αυτό υποτιμήθηκε η τεχνική εκπαίδευση)
Σε ορισμένες περιπτώσεις κατάντησε κρυμμένο μυστικό (φόβος του overqualified).
Πλέον, έχει καταλήξει ως ένα σκονισμένο διακοσμητικό στον τοίχο.
Ακόμα και ένα παραδοσιακά δυνατό "χαρτί", πια δε σου δίνει τη χαρά της ενασχόλησης και την ικανοποίηση της εφαρμογής όσων έμαθες. Γιατί, στην Ελλάδα του 2013, σε ποιό πεδίο να εφαρμόσει την επιστήμη του ο γιατρός; Ο δικηγόρος; Ο μηχανικός; -πόσα αυαθαίρετα πια-.
Εδώ πια σε τυλίγει το πτυχίο και σε δυσκολεύει από το να γυρίσεις το βλέμμα σου σε μια άλλη κατεύθυνση.
Μια κατεύθυνση, όπου χρειάζεται να βρεις το σθένος να κοιτάξεις ώστε να διοχετεύσεις την όρεξή σου για δουλειά και τη διάθεσή σου για παραγωγικότητα και δημιουργικότητα. Ειδάλλως η φαιά ουσία απλά... εξατμίζεται και η τσέπη απλά μισογίζει... μισοβέζικα. Έχει δίκιο ο Ν.Κ, την ενέργεια που είσαι διατεθημένος να αφιερώσεις στη δουλειά του πτυχίου σου, να την στρέψεις εκεί που μπορεί να αποδόσει. Όρεξη για δουλειά (να) υπάρχει. Αδιέξοδα δεν (πρέπει να) υπάρχουν!
Μα, πώς να μη με τυλίγει το πτυχίο μου; Αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυσή μου στα 28 χρόνια ζωής ως τώρα. Επένδυση και ελπίδα για το μέλλον. Προϊόν μελέτης, κόπων, αγωνίας. Για να μην ξεχάσω και πόσα χρήματα δαπανήθηκαν. Και στην τελική, αυτό είναι που μου αρέσει και θέλω να με γεμίσει ικανοποίηση. Δε μπορεί να είναι απλά μια κορνίζα, είναι ένα "ομόλογο" που έχει έρθει η ώρα να αποδόσει και με μεγάλο επιτόκιο μάλιστα! Έγινε επένδυση - πρέπει να γίνει απόσβεση! Πώς να μη με τυλίξει το πτυχίο μου;
Αδιέξοδα, όμως, δεν πρέπει να υπάρχουν. Και θα έρθει η ώρα που το γνωμικό "Πενία τέχνας κατεργάζεται" θα λάβει σάρκα και οστά.
Υ.Γ. Το ποιά θα είναι η άλλη κατεύθυνση, είναι κι αυτό μια άλλη ιστορία.
Έπειτα ξαναγέμισε το ποτηράκι και με κοίταξε στα μάτια.
"Να μην αφήσετε το πτυχίο να σας τυλίξει",είπε ο Ν.Κ και τράβηξε άλλη μια ρουφηξιά τσίπουρο.
Οι πιο ωραίες συζητήσεις και οι μεγαλύτερες κουβέντες λέγονται με παρέα το τσίπουρο.
- αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που έχει να κάνει με μια παρέα, ένα μεσημέρι του Νοέμβρη του 2012, σε ένα τσιπουράδικο, στα Γιάννενα. Η παρέα απαρτίζεται από άτομα νέα σε ηλικία στην ανατολή της επαγγελματικής τους καριέρας και από άτομα που έχουν φάει μερικά καρβέλια. Μπορεί το κοινό τους στοιχείο να μην είναι η ηλικία, αλλά είναι η ιδιότητα: βλέπετε όλοι ανήκουν στον άλλοτε προκομμένο και ευυπόληπτο κλάδο των "επιστημόνων" (μηχανικοί). Το έτερο κοινό στοιχείο, δεν είναι άλλο από το τσίπουρο -.
Ανέκαθεν ένα πτυχίο αποτελούσε εφόδιο για το παραγωγικό κομμάτι της ζωής ενός ενήλικα.
Δυστυχώς έφτασε μέχρι πρότινος να αποτελεί κριτήριο κοινωνικού status (και γι' αυτό υποτιμήθηκε η τεχνική εκπαίδευση)
Σε ορισμένες περιπτώσεις κατάντησε κρυμμένο μυστικό (φόβος του overqualified).
Πλέον, έχει καταλήξει ως ένα σκονισμένο διακοσμητικό στον τοίχο.
Ακόμα και ένα παραδοσιακά δυνατό "χαρτί", πια δε σου δίνει τη χαρά της ενασχόλησης και την ικανοποίηση της εφαρμογής όσων έμαθες. Γιατί, στην Ελλάδα του 2013, σε ποιό πεδίο να εφαρμόσει την επιστήμη του ο γιατρός; Ο δικηγόρος; Ο μηχανικός; -πόσα αυαθαίρετα πια-.
Εδώ πια σε τυλίγει το πτυχίο και σε δυσκολεύει από το να γυρίσεις το βλέμμα σου σε μια άλλη κατεύθυνση.
Μια κατεύθυνση, όπου χρειάζεται να βρεις το σθένος να κοιτάξεις ώστε να διοχετεύσεις την όρεξή σου για δουλειά και τη διάθεσή σου για παραγωγικότητα και δημιουργικότητα. Ειδάλλως η φαιά ουσία απλά... εξατμίζεται και η τσέπη απλά μισογίζει... μισοβέζικα. Έχει δίκιο ο Ν.Κ, την ενέργεια που είσαι διατεθημένος να αφιερώσεις στη δουλειά του πτυχίου σου, να την στρέψεις εκεί που μπορεί να αποδόσει. Όρεξη για δουλειά (να) υπάρχει. Αδιέξοδα δεν (πρέπει να) υπάρχουν!
Μα, πώς να μη με τυλίγει το πτυχίο μου; Αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυσή μου στα 28 χρόνια ζωής ως τώρα. Επένδυση και ελπίδα για το μέλλον. Προϊόν μελέτης, κόπων, αγωνίας. Για να μην ξεχάσω και πόσα χρήματα δαπανήθηκαν. Και στην τελική, αυτό είναι που μου αρέσει και θέλω να με γεμίσει ικανοποίηση. Δε μπορεί να είναι απλά μια κορνίζα, είναι ένα "ομόλογο" που έχει έρθει η ώρα να αποδόσει και με μεγάλο επιτόκιο μάλιστα! Έγινε επένδυση - πρέπει να γίνει απόσβεση! Πώς να μη με τυλίξει το πτυχίο μου;
Αδιέξοδα, όμως, δεν πρέπει να υπάρχουν. Και θα έρθει η ώρα που το γνωμικό "Πενία τέχνας κατεργάζεται" θα λάβει σάρκα και οστά.
Υ.Γ. Το ποιά θα είναι η άλλη κατεύθυνση, είναι κι αυτό μια άλλη ιστορία.
Αναρτήσεις
Τι δεν κατάλαβες καημένε πτυχιούχε και δει μέλος του τσμεδε? Προφανώς τώρα πρέπει να προσέξεις να μη σε τυλίξει το πτυχίο σου σαν μια κόλα χαρτί... Στο πανεπιστήμιο έμαθες να βρίσκεις λύσεις.. Βρες λοιπόν και τώρα μία για τη ΖΩΗ ΣΟΥ.. 'Εμαθες να Σκέφτεσαι, έμαθες τι σημαίνει Ευθύνη και Κανόνας, Άνοιξε τώρα τα φτερά σου, Σεβάσου τον άνθρωπο και Πορέψου στη ζωή.. Ο κόσμος είναι όλος δικός σου και μπορείς να κάλλιστα να τον κατακτήσεις, να συμπορευθείς μαζί του ή απλά να τον ακολουθείς... Αλλά να θυμάσαι πάντα να μην εγκλωβίζεσαι με παρωπίδες παντός τύπου (πτυχίου, τζόγου, αλκοόλ κλπ ουσίες...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια δες, λοιπόν, καιρό που διάλεξε, το πτυχίο να καταντήσει παρωπίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάει κι αυτό άκλαφτο, μαζί με τα δομημένα ομόλογα.
Μεγάλη αλήθεια αυτό που είπες αγαπητέ Λύκε: "Στο πανεπιστήμιο έμαθες να βρίσκεις λύσεις.." Η ουσία δε βρίσκεται σε ένα πιστοποιητικό, αλλά σε μια ωρίμανση και διεύρυνηση μυαλού, που δε θα επιτυγχανόταν διαφορετικά.
Βέβαια, το "ρε γαμώτο" εξακολουθεί να είναι ισχυρό...