Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Περί χαιρετισμών

Και ξαφνικά, λοιπόν, ανακαλύψαμε τον αρχαιοελληνικό, δωρικό χαιρετισμό. Το επιτάσσει η μόδα, μαζί με το tattoo.

Ανα τον κόσμο και ανα καιρούς υπήρξαν ουκ ολίγα περιστατικά ποδοσφαιριστών εκδήλωναν ευθαρσώς την ναζιστική τους αγάπη χαιρετώντας "τείνοντας την δεξιάν" κατά το γνωστό τρόπο. Τώρα, η "μόδα" αυτή ήρθε και στο σπίτι μας και γι' αυτό αποκτά νέα "αίγλη".

Το θέμα του ναζιστικού - φασιστικού χαιρετισμού ήταν πάντα επίκαιρο, μα ταυτόχρονα έμενε στη σκιά. Στο πρωταγωνιστικό ρόλο ήρθε μετά το περιστατικό του Κατίδη, ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ και στον πανηγυρισμό του μετά το σκοράρισμα.
Μέχρι να δοθούν οι αρχικές διευκρινήσεις, όλοι είχαν μείνει με την απορία "τι σκατά μπορεί να κρύβει το μυαλό του μπαλαδόρου". Μετά τις πρώτες δηλώσεις, άρχισε και το πανηγύρι.
Για να συμμαζέψει λίγο την κατάσταση, ο Κατίδης, δήλωσε στην αρχή πως ήθελε να δείξει στην κερκίδα έναν συμπαίκτη του και ότι "δεν ξέρει από πολιτικά και τέτοια". Έπειτα, ορμηνευόμενος κατάλληλα, εξέφρασε μεταμέλεια και έφτασε να ορκιστεί ακόμα και στη ζωή της μάνας του, πως δε γνώριζε ότι είναι ναζιστικός χαιρετισμός.
1 το κρατούμενο και άνω τελεία εδω.

Προχθές, ένας άλλος μπαλαδόρος μικρότερης εμβέλειας, που αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα της Πάτρας, έγινε κι αυτός διάσημος πανηγυρίζοντας με τον ίδιο τρόπο. Και αυτή η είδηση έχει κάνει το γύρο των media, οπότε δε χρειάζεται να επεκταθώ. Μόνο που ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής στης δηλώσεις του ήταν σαφής και συνειδητοποιημένος: Το έκανε ηθελημένα ως συμπαράσταση στον κατατρεγμένο Κατίδη και όχι μόνο γνώριζε το στυλ του χαιρετισμού αλλά είναι και ιστορικά κατατοπισμένος ώστε να σπεύσει να ενημερώσει τους αδαείς, ότι η συγκεκριμένη χειρονομία είναι αρχαιοελληνικός χαιρετισμός, όχι ναζιστικός.

Με εκπλήσσει η βαθιά ιστορική γνώση του ποδοσφαιριστή. Πάλι καλά που ήταν κι αυτός ο προκομμένος για να μας ανοίξει τα μυαλά. Βέβαια το συγκεκριμένο επιχείρημα, ανέκαθεν προπαγάνδιζαν οι Βορίδηδες, Πλεύρηδες, Αδώνηδες, Κασιδιάρηδες και λοιπές φασίζουσες δυνάμεις. Έπρεπε, βλέπετε, να εξωραΐσουν κάπως τις ακροδεξιές και χουντόκαυλες κινήσεις τους και όταν βαφτίζεις κάτι αρχαιοελληνικό αμέσως το κάνεις πιο όμορφο.
2 τα κρατούμενα και άνω τελεία.

Για μια ακόμη φορά λοιπόν πέφτουμε από τα σύννεφα διαπιστώνοντας ότι η ακροδεξιά σουλατσάρει ολοένα και πιο ανενόχλητη. Πέφτουμε από τα σύννεφα όταν μαθαίνουμε για κρούσματα ρατσισμού και νεο-ναζισμού στα γήπεδα (λες και τα γήπεδα είναι χώρος διαννόησης και διαλογισμού).
Εδώ καταφέραμε και βάλαμε τους νεοναζί στη βουλή - τι πιο μεγάλη νομιμοποίηση; Και η "κοινωνική" νομιμοποίηση έπεται.

Για να προλάβω όσους θα μου πουν "Έλα μωρε ανεγκέφαλα παιδιά είναι, το τόπι κλωτσάνε, δεν ξέρουν τι τους γίνεται":
Επαναλαμβάνω το προαναφερθέν, ότι η "κοινωνική" νομιμοποίηση είναι ακόμη πιο επικίνδυνη. Γιατί αυτά τα παιδιά που "δεν γνωρίζουν" έχουν μεγάλη επιρροή σε άλλα παιδά που "δεν γνωρίζουν" και όταν λίγο λίγο η ιδεολογία αυτή περάσει ως κάτι απλό, νορμαλ και αποδεκτό τότε εκείνοι που "γνωρίζουν" θα έχουν πετύχει το σκοπό τους και τα πράγματα θα είναι θλιβερά.

Πολλοί έσπευσαν να δικαιολογήσουν αυτούς τους αρνητικούς πρωταγωνιστές, θεωρώντας ότι δεν ήξεραν τι έκαναν και ενήργησαν αφελώς.
Ήξεραν και παραήξεραν, έχω να απαντήσω. Γνώριζαν και παραγνώριζαν. Είναι αδύνατον να μην ξέρεις ποιός είναι ο ναζιστικός χαιρετισμός και ποιοι ήταν οι ναζί. Όχι μόνο επειδή από τα σχολικά χρόνια το είχες δει στις εικόνες των σχολικών βιβλίων. Επειδή από τότε που άρχισες να βλέπεις τηλεόραση έχεις δει τόσες ταινίες σχετικά με το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Χίτλερ και τους Ναζί, που έχεις μάθει πολλά περισσότερα απ' ότι για την Αρχαία Ελλάδα. "Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν", "Κανόνια του Ναβαρόνε", "Inglorious Basterds", "Ιντιάνα Τζόουνς", "Η μεγάλη απόδραση των 11", "Captain America", "Η πτώση", "Εχθρός προ των πυλών" και άλλες τόσες και πες μου μετά ότι δεν ξέρεις έστω και λίγο πώς χαιρετούσαν οι ναζί.
Ήξεραν και παραήξεραν, λοιπόν, για έναν ακόμη λόγο: όταν είσαι σε κατάστη εκτός εαυτού και μέγιστης έντασης (πανηγυρίζοντας πχ ένα γκολ) ενεργείς καθαρά αυθόρμητα, χωρίς πολλή σκέψη. Και όταν ο αυθορμητισμός σου είναι η συγκεκριμένη χειρονομία, τότε μάλλον ξεχειλίζεις από "γνώση" -που ενδεχομένως να έκρυβες, μα να σου ξέφυγε.
Καμιά δικαιολογία.

Τέλος, είναι δεν είναι αρχαιοελληνικός ο χαιρετισμός, πέρα από την ιστορική ανακρίβεια, νομίζω είναι άνευ λόγου να λαμβάνει κανείς στα σοβαρά αυτό το επιχείρημα. Ό,τι και να είναι, ο μαύρος συμβολισμός έχει διαποτίσει τη χειρονομία αυτή και θα παραπέμπει πάντα στη μαύρη ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας. Αν όντως "κουβαλούσε" κάτι καλό ο χαιρετισμός αυτός θα είχε υιοθετηθεί από τον κόσμο πολύ νωρίτερα. Και οι Μασάι της Αφρικής, χαιρετιούνται φτύνοντας ο ένας τον άλλον, γιατί να μην το κάνει κανένας άλλος; Αν το συνεχίσουμε έτσι, τότε κι εγώ από αύριο θα αρχίσω να χαιρετώ με αυτόν τον τρόπο
και θα λέω ότι είναι νεοελληνικός χαιρετισμός. Μια χαρά, ΟΚ;

Μόδα είναι θα περάσει; Εγώ περισσότερο ανησυχώ με το "μόδα είναι, κύκλους κάνει".
Τους νεοελληνικούς χαιρετισμούς μου, σε όσους χαιρετούν αρχαιοελληνικά.


Υ.Γ. Όποιος έχει διάθεση κωμική, ας ρίξει μια ματιά και εδώ.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Πολίτης στα χέρια του Νόμου

Πόσο ανατριχιαστικό είναι να ακούς το συνάνθρωπό σου να καλεί σε βοήθεια και να μη μπορείς να κάνεις κάτι;

Οι Αγανακτισμένοι επέστρεψαν στο Σύνταγμα. Τα Όργανα τους υποδέχτηκαν.

Περισσότερα εδώ.

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Ο Chavez, έχασε τη "μάχη"...

...και όχι τον "πόλεμο", αφού έχει αφήσει πλούσια και δυναμική πολιτική κληρονομιά, η οποία θα συνεχίσει τον αγώνα του και τα ιδεώδη του.
O Chavez, ο ηγέτης του λαού της Βενεζουέλας πέρασε πια στην ιστορία.
Λατρεύτηκε από πολλούς, μισήθηκε από άλλους τόσους. Γιατί; Διότι τόλμησε και κοίταξε στα μάτια "άγρια θηρία". Εξαιρετικά δύσκολος να νικηθεί.
Τελικά, τον νίκησε ο καρκίνος.

Ο αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας, Μορντούρο, έκανε λόγο για "εχθρικό δάκτυλο" σχετικά με τον καρκίνο του Τσάβεζ και μάλιστα απέλασε τους δύο διπλωμάτες των ΗΠΑ.
"Εντάξει μωρέ", θα έλεγε κάποιος, "κλασσικές κομμουνιστικές γραφικότητες και θεωρίες συνομωσίας που για όλα φταίνε οι αμερικάνοι".

Και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το ντοκυμαντέρ του Στέλου Κούλογλου, "Εξομολήγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου", που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο-ομολογία του John Perkins, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με το έργο του "οικονομικού εκτελεστή" για λογαριασμό της CIA.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία παρακάτω:

Αφού την παρακολουθήσατε, αρανρωτηθείτε:
"Μήπως έχουν λόγο οι υποστηρικτές του Τσάβεζ να πιστεύουν ότι υπάρχει δόλος πίσω από τον θάνατο του ηγέτη τους; Μήπως δεν έχουν μπουχτίσει από αντίστοιχα παραδείγματα; Μήπως δεν ξέρουν πια τι να πιστέψουν; Μήπως, εν τέλει, δεν είναι και τόσο γραφικοί;"