Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Αυτά τα φεγγάρια

Φεγγάρι.
Από μικρά παιδιά ακόμη μαθαίνουμε να του μιλάμε, αργότερα σαν μεγάλα "παιδιά" συνεχίζουμε και το ρωτάμε, άλλες φορές το βλαστημάμε κι άλλες το μοιρολογάμε.
Είναι βέβαια και εκείνοι που αναλώνουν την αφέλειά τους σ' αυτό.

Ένα είναι το φεγγάρι, αλλά κάθε βράδυ εμφανίζεται σαν να είναι ένα από πολλά.
Νύχι, μισοφέγγαρο, πανσέληνος, super moon.
Αχ αυτά τα φεγγάρια, πώς σαγηνεύουν έτσι τον άνθρωπο;
Πόσες ρομαντικές βόλτες, πόσοι μοναχικοί περίπατοι, πόσες αμέριμνες περιπλανήσεις και πόσοι νευρικοί βηματισμοί κάτω από ένα φεγγάρι;
Πόσοι ψίθουροι στοργής και πόσα λόγια βαριά κάτω από ένα φεγγάρι;
Πόσα χαμόγελα, πόσα δάκρυα, πόσες μελωδίες και πόσες κραυγές κάτω από ένα φεγγάρι;
Πόσος έρωτας, πόση μοναξιά, πόση χαρά και πόση απογοήτευση κάτω από ένα φεγγάρι;
 
Τι έχει το φεγγάρι και μαγεύει έτσι τον άνθρωπο;
Η βαρυτική επίδρασή του στην παλίρροια; Το φως του; Το σχήμα του; Η εξέλιξή του, που μοιάζει σαν παιδί που μεγαλώνει; Οι μύθοι και θρύλοι που θέριεψαν γύρω απ' αυτό;
Ίσως, που το μισοφέγγαρο σε ιντριγκάρει να το δεις ως μισοάδειο ή μισογεμάτο, δοκιμάζοντας τα όρια τις αισιοδοξίας σου. Ίσως, που η ασημένια λάμψη της πανσελήνου έχει κάτι το εξαγνιστικό.  Ίσως, που τα βράδια στέκει εκεί ψηλά ως παρατηρητής τις ώρες που είναι στιγμές πάθους για τον άνθρωπο: ώρες λάγνες και ερωτικές για κάποιους, ώρες εσωτερικότητας, ανασυγκρότησης και αυτοκριτικής για κάποιους άλλους.
Μπορεί, που κάθε βράδυ επιστρέφει ως φίλος για να μοιραστείς μαζί του την ευτυχία σου ή την αγωνία σου.
Μπορεί να σηματοδοτεί την ανακούφιση για τη μέρα που έφυγε ή την ελπίδα για τη νέα μέρα που θα έρθει.
Για κάποιον, πάλι, μπορεί να είναι σημαίνει την προσμονή να φύγει για κάποι μακριά.
Για τον ερωτευμένο είναι μια αποθήκη για τη χαρά που νιώθει. Για τον απογοητευμένο είναι ένας αποταμιευτήρας της πίκρας που βιώνει.

Και για μένα, τούτη την ώρα, είναι η αναζήτηση μιας εικόνας που θα γεμίσει το χάος μέσα μου.
Αχ, αυτά τα φεγγάρια...

14 Νοεμβρίου 2016 και η πανσέληνος απόψε είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων 68 ετών. Αυτό το Supermoon θα παλέψει με τη νέφωση του χειμωνιάτικου ουρανού για να δώσει την "παράστασή" του μπροστά σε όσους θέλουν να το απαθανατίσουν καθώς επιτάσσει η μόδα και σε όσους θέλουν να το ζήσουν επειδή το ζητάει η ψυχή τους.


Με τη μουσική συντροφιά του:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για πες και συ...