Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Cult παραλληλισμοί, cult ημέρες

Μετά την ολοκλήρωση των Περιφεριακών-Δημοτικών-Ευρω-Εκλογών και την οριστικοποίηση των αποτελεσμάτων, ο καθένας έχει πάρει τα μηνύματά του, έχει βγάλει τα συμπεράσματά του και η "επόμενη μέρα" είναι ανοικτή σε συζήτηση και ερμηνεία.
Κάτι που αποτελεί πλέον γεγονός και ανάμεσα από πολλά, προβλημάτισε και προβλήθηκε αρκετά από τα ΜΜΕ, είναι η επικράτηση Μώραλη-Μαρινάκη (θρύλος θεός Ολυμπιακός, Superleague, εφοπλισμός κλπ) στο Δήμο Πειραιώς, η επικράτηση Μπέου (παράγοντα του ποδοσφαίρου, της νύχτας, των στημένων, υπόδικο κλπ) στο Δήμο Βόλου και το ότι η Χ.Α. αναδείχτηκε τρίτη δύναμη (πίσω από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) στις Ευρωεκλογές.
Ακούστηκαν και οι πρώτες δηλώσεις των νικητών, όπου μέσα σε κλίμα γηπεδικής-οπαδικής ατμόσφαιρα, η λέξη δημοκρατία  και οι δακρύβρεχτες ευχαριστίες προς γονείς και κηδεμόνες ήταν must. Γενικά, ακούστηκαν πολλές ομορφιές σε όλες αυτές τις πρώτες δηλώσεις.

Έτσι, όλα αυτά, αν τα κάνω μια μείξη, άθελά του το μυαλό μου δημιουργεί έναν παραλληλισμό και συνειρμικά φτάνει σε μια cult ελληνική ταινία του '80... "Χούλιγκανς, Κάτω τα χέρια από τα νιάτα". Ωραία ταινία.
Ένα απόσπασμα, λοιπόν, είναι αυτό:

Την cult-ίλα τη ζούμε. Μάιος 2014.

Α και για να μην ξεχνιόμαστε, ο Δωδέκατος Παίκτης έκανε πάλι το χρέος του...

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Ο Δωδέκατος παίκτης; (video)

Ολοκληρώθηκε η φάση των play-off του πρωταθλήματος της Superleague, κατά την οποίο, σε μιά από τις αγωνιστικές, απολαύσαμε "ομορφιές" μεταξύ οπαδών του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο, αλλά και τη φαρσοκωμωδία Αλαφούζου-Σαββίδη να δώσουν μήνυμα ενότητας. Ενός πρωταθλήματος που ανέδειξε ξανα πρωταθλητή τον Ολυμπιακό με μεγάλη βαθμολογική διαφορά σε μια χρονιά που η λέξη "στημένα" έσπασε ρεκόρ.
Λίγο καιρό πιο πριν διεξήχθη ο τελικός κυπέλλου Ελλάδας, όπου για τη διεξαγωγή της "γιορτής του ποδοσφαίρου" ήταν αναγκαία η τοποθέτηση νέων κιγκλιδωμάτων, συρματοπλεγμάτων και κονσερτίνας στο ΟΑΚΑ και η επιστράτευση της μισής αστυνομικής δύναμης της χώρας.
Ακόμη πιο πριν, στην Τούμπα έγινε ο ημιτελικός κυπέλλου μεταξύ ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού, ο οποίος διεξήχθη πάλι με "ομορφιές", ξύλο και καράτε και όλοι είδαμε έναν αγώνα που δε θύμιζε ποδόσφαιρο αλλά συμπλοκή συμμοριών.
Θα μπορούσα να συνεχίσω και να μην τελειώσω ποτέ με όλα τα συνηθισμένα παραδείγματα της ποιότητας και ηθικής του σύγχρονου ελληνικού -και μη- ποδοσφαίρου.
Παράγοντες - στημένοι αγνώνες - στημένη διαιτησία - συμπλοκές - κακό θέαμα - βρώμικο χρήμα...
Όλοι το ξέρουμε, όλοι συμφωνούμε οτι συμβαίνει, όλοι συνεχίζουμε και τα ζούμε.

Όποιος δεν έχει συμφωνήσει με το γεγονός ότι το σύγχονο ποδόσφαιρο είναι business και marketing είτε είναι μικρός σε ηλικία είτε πετάει στα σύννεφα.
Κάθε επαγγελματική ομάδα είναι εταιρία, κεφαλαιουχική, ανώνυμη -εξου και ΠΑΕ. Και είναι μια επιχείρηση με του πιο πιστούς πελάτες - τους οπαδούς. Τεράστια επιτυχία αυτό το υβρίδιο στο χώρο της ελεύθερης αγοράς.

Τι είναι ο φίλαθλος/οπαδός; Είναι ο καθημερινός άνθρωπος, εγώ, εσύ, ο συνάδελφος αυτός που ως μακρινός απόγονος του πρωτόγονου κυνηγού, που από μικρό παιδί ενστικτοδώς ξεκίνησε να παίζει μπάλα, να παρακολουθεί μπάλα, να δημιουργεί ινδάλματα και να εξιδανικεύει τους βιρτουόζους ποδοσφαιριστές και να γαλουχείται με της ιστορίες του μπαμπά, του θείου, του μεγάλου αδερφού για την ομάδα της καρδιάς του.
Μια ομάδα που παρακολουθεί πιστά με γνώμονα το συναίσθημα, που τη στηρίζει στο γήπεδο τόσο με τον οβολό του όσο και με τη φωνή του, αλλά και με το θυμό του, καμιά φορά και με τις γροθιές του και τα ζωώδη ένστικτά του. Γίνεται δηλαδή ο δωδέκατος παίκτης.

Ευλογημένη, λοιπόν, η επιχείρηση με τέτοιους πελάτες. Τυχερή όμως και με το προσωπικό που διαθέτει - τους ποδοσφαιριστές. Άλλο υβρίδιο αυτό. Ο ποδοσφαιριστής έχει την εξής "τύχη": οι οπαδοί δεν τον βλέπουν ως εργαζόμενο άτομο, η ομάδα τον βλέπει ως περιουσιακό στοιχείο και αυτός θα αμοίβεται με ποσά ανάλογα της κερδοφορίας της επιχείρησης, τα οποία μπορεί να είναι δυσανάλογα με την πραγματικότητα του γίγνεσθαι της κοινωνίας.

Η αγορά στην οποία δρουν οι επιχειρήσεις αυτές είναι τα επαγγελματικά πρωταθλήματα και διοργανώσεις. Superleague, κύπελλο, europa league, champions league, αγορές με μπόλικο marketing, merchandise, τζίρο. Και μαύρο χρήμα. Σε κάθε αγορά, ποιός είναι ο καλύτερα κερδισμένος, ποιός βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας; Ο ιδιοκτήτης - παράγοντας.

Ο ιδιοκτήτης είναι αυτός που έχει απεμπολήσει το συναισθηματισμό του κοινού οπαδού -δηλ. του πελάτη- και είναι σε θέση, ψυχρά και επειχηρηματικά να νοιαστεί για το κέρδος του. Και αν καμιά φορά επιδείξει οπαδισμό, θα το κάνει τεχνηέντως. Υπερ άνω όλων το κέρδος, λοιπόν, το οποίο θα το διεκδικήσει με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, στο φως ή στις σκιές, ανάλογα με το επιχειρηματικό "ποιόν" του -αλλά, με "το σπαθί στο χέρι" ποιός πρόκοψε-;. Φυσικά το κέρδος δε θα έρθει μόνο από τα έσοδα της ομάδας, αλλά τις περισσότερες φορές είναι έμμεσο: ξέπλυμα μαύρου χρήματος, υλοποίηση επενδυτικών πλάνων παρανόμως για τις εγκαταστάσεις της ομάδας καταπατώντας δημόσιες εκτάσεις, διείσδυση στην πολιτική εξουσία...

Αυτό το τελευταίο το παρατηρούμε στις φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου μεγαλοπαράγοντες του εγχώριου ποδοσφαίρου κουβαλώντας στρατό ψηφοφόρων θα διεκδικήσουν τη διαχείρηση των κοινών σε διάφορους δήμους.

Ας επανέλθω, λοιπόν, στον καθημερινό πολίτη -εμένα-εσένα-τον γείτονα-τον συνάδελφο-τον φίλαθλο/οπαδό- τον δωδέκατο παίκτη, ενός"παιχνιδιού" κακής ποιότητας, ενός προβληματικού προϊόντος.
Ως "πελάτης" χρειάζεται να διεκδικήσει την ποιότητα του προϊόντος που καταναλώνει: θέαμα, fair play, σεβασμός. Και κάποια στιγμή να αντιληφθεί ότι η διοίκηση της ομάδας δεν τον βλέπει καν σαν πελάτη, αλλά σαν στρατιωτάκι.
Ως "εργαζόμενος" χρειάζεται να αντιληφθεί ότι ο ποδοσφαιριστής την ώρα του αγώνα ουσιαστικά εργάζεται. Πόσο λογικό είναι, λοιπόν, όταν κάποιος παίκτης προσφεύγει για τα δεδουλευμένα του κατά της ομάδας, μεγάλη μερίδα οπαδών να τον θεωρεί εχρθό;
Ως "πολίτης" χρειάζεται να απαιτήσει τη δημοσιονομική υγεία της ομάδας-επιχείρησης. Τα αμύθητα χρέη των ομάδων προς το δημόσιο άραγε ποιόν βαραίνουν; Όταν μια κοινή επιχείρηση πτωχεύει και κλείνει τότε όλα καλά, αλλά όταν η χρεωμένη ΠΑΕ απειλείται με κυρώσεις και υποβιβασμό τότε οι οπαδοί κατεβαίνουν σε συλλαλητήρια; Αλήθεια όταν έκλεισε π.χ. η εταιρία της NEOSET, βγήκαν οι πελάτες στους δρόμους για υποστήριξη;

Επίσης, όμως, ως πολίτης πρέπει να διαβάσει πίσω από τις γραμμές και να δει πίσω από τα προφανή.
Η σύγχρονη ολιγαρχική ελιτ της οικονομίας τρέφεται από τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου. Στην εποχή τον μνημονίων που έχουν τσακιστεί ζωες, στις μέρες της Τρόικα, των χαρατσιών, των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και των συνταγματικών εκτροπών, ξέρουμε ποιοί είμαστε οι χαμένοι και ποιοί, στις πλάτες μας, είναι οι κερδισμένοι. Και μέσα σε αυτούς τους κερδισμένους βρίσκονται αυτοί που στέκονται στα V.I.P και τους απωθεώνει με κόρνες και καπνογόνα ο λαός τους, είναι εκείνοι που τάζουν μεγαλόπνοα αναπτυξιακά πλάνα καπηλευόμενοι την ιστορία του λαού, είναι εκείνοι που μέχρι κάποτε κινούσαν τα νήματα της πολιτικής από τα παρασκήνια και τώρα επιδιώκουν να τα κινούν και από το προσκήνιο, είναι εκείνοι που "ντύνουν" το λαθρεμπόριό τους με μεταγραφές αστέρων, είναι εκείνοι που αν και καταδικασμένοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και θα συνεχίσουν να τα κάνουν αυτά, εκμεταλλευόμενοι την αρχαία τεχνική του "άρτος και θεάματα". Εξάλλου οι συνειδήσεις, μάλλον εξαγοράζονται εύκολα, είτε με μια κούπα, είτε με μια μεταγραφή των 100 εκατομμυρίων είτε ακόμη και με χουλιγκάνικα καφριλίκια.

Πότε, λοιπόν, έρχεται η στιγμή που χρειάζεται έμπρακτα ο νοήμων φίλαθλος να διαχωρίσει τη θέση του από τον ημίτυφλο οπαδό;
Η στιγμή για τον σκεπτόμενο φίλο του ποδοσφαίρου να διεκδικήσει το αθλητικό προϊόν που ονειρευόταν όταν ήταν παιδί;
Η στιγμή για τον πολίτη να αποδείξει ότι είναι "πολιτικό ον" ακόμη και στο χώρο του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου;
Η στιγμή για τον "δωδέκατο παίκτη" να αναρωτηθεί: για ποιόν είναι o "δωδέκατος παίκτης".
Είσαι και εσύ Δωδέκατος παίκτης;



Υ.Γ. Καταλαβαίνω ότι ο χώρος του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα είναι ιδιόρυθμος. Εκ φύσεως το ποδόσφαιρο είναι ένα γεγονός που συνεπαίρνει το κοινό -είναι ο βασιλίας τον σπορ-. Δεν έχω πρόθεση να πουλήσω ηθικοπλαστικά μαθήματα. Εξάλλου και εγώ είμαι δηλωμένος φίλος του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ για πολλά χρόνια, με διαρκή παρουσία στην κερκίδα και στις οπαδικές συζητήσεις (αν και ο ΠΑΣ δεν ήταν ποτέ ομάδα του κατεστημένου, αντιθέτως μάλιστα, οπότε το πνεύμα του άρθρου αυτού δε δένει απόλυτα με τον ΠΑΣ, ωστόσο αφορά σε πληθώρα άλλων ομάδων). Καταλαβαίνω ότι όταν κάτι σου έχει κερδίσει το συναίσθημα, τότε δύσκολα εντοπίζεις τα κακώς κείμενα -ή θέλεις να τα παραβλέπεις-. Αλλά καταλαβαίνω, όπως όλοι ότι αυτό δεν είναι το ποδόσφαιρο με τα ιδανικά που θέλουμε να ευαγγελιζόμαστε και καμιά ομάδα δεν είναι ιδέα (κλισέ εκφράσεις). Και επειδή είμαστε και πολίτες αυτού του τόπου αντιλαμβανόμαστε ότι η πραγματικότητα ξεπερνά τη μπάλα. Όταν σου γαμάνε τη ζωή, εσύ δε μπορείς να είσαι ο δωδέκατος παίκτης.