Just a little love

Δώσε λίγη αγάπη, λένε, και θα την πάρεις πίσω στο πολλαπλάσιο.

-Υπερβολές... έλεγα.

Δεν το πίστευα. Δεν το επέλεγα -δεν το επέλεξα-. Και να που έρχεται όμως μια στιγμή που η καλή καρδιά σου και η ανθρωπιά σου θα σταθεί στο ύψος της και θα δώσει αυτό το κάτι λίγο σε ένα πλάσμα που η αγριότητα της φύσης έχει παρατήσει αβοήθητο. Αυτό το κάτι λίγο για εσένα, θα είναι ο κόσμος ολόκληρος για εκείνο.

Και κάπως έτσι, η αρχική άμυνα και η παλιομοδίτικη σκληρότητα, γίνεται στοργή, αγωνία με φαρμακευτικές αγωγές, ξενύχτι με μπιμπερό, παιχνίδι χαζοχαρούμενο και βεβαίως, ευθύνη. Με τούτα και με εκείνα, πέρασε ένας χρόνος παρέα με τούτην εδώ την μικρή μαχήτρια, χωρίς να καταλάβει κανένας πώς.

Και, ναι, δίνεις λίγη αγάπη και σου επιστρέφεται στο μέγιστο

Ψίθυροι στο χρόνο

'Κι αν μου απαγορευτεί η είσοδος στην Ελλάδα; Ή αν παρουσιάσει βλάβη το αεροπλάνο; Δεν υπάρχει τίποτα που θέλεις να μου πεις γιατί μπορεί να μην έχεις ξανά την ευκαιρία;'

[Αυτός ο ψίθυρος ξανά.]
-Περίεργο πάλι, δεν υπάρχει κανείς εδώ μέσα. 

[Μα αυτό το ψιθύρισμα είναι σαν να ταξιδεύει στον χρόνο και στον κόσμο, πάει και έρχεται με τον άνεμο, φτάνει σαν ανάσα στο αυτί.]
[Ο ίδιος ο άνεμος θα κουβαλήσει μαζί του έναν άλλον ψίθυρο, που στο θρόισμα του θα ακούγεται να λέει...]
-Φφφ, ποτέ δεν θα 'μαι έτοιμος να απαντήσω σ' αυτήν την ερώτηση. Αχ και να ήξερα να κάνω μαγικά, για να φέρω τον κόσμο τούμπα, ποτέ να μην σε χάσω.

Μπορεί, πια, να μην γνωρίζω πού βρίσκεσαι, πού περπατάς, πού γελάς, πού νευριάζεις, πού αγχώνεσαι, πού γκρινιάζεις, πού διασκεδάζεις. Μα η σκέψη μου, παρούσα, θα επιθυμεί να είσαι χαρούμενη και χαμογελαστή.
Και, ναι, θα ήθελα καμιά φορά να με σκέφτεσαι και εσύ. Όταν θα το κάνεις, ελπίζω η γεύση που θα σου έρθει να είναι γλυκιά και νόστιμη και μια επιθυμία αναζήτησης να σε γαργαλήσει.
Λένε, ο δρόμος πηγαίνει προς τα μπροστά.
Μια πολύ όμορφη διαδρομή, ίσως έρθει η στιγμή που διαχωρίζεται σε δυο λωρίδες. Και παρόλο που προσπαθείς και στρίβεις σφιχτά το τιμόνι, ίσως να μην σου δίνεται άλλη επιλογή παρά να το αφήσεις, συνεχίζοντας στη κατεύθυνση μπροστά. 

Χωρίς αντίο, σε δυο δρόμους προς διαφορετικούς προορισμούς, άγνωστους μεταξύ τους.
Μα καθώς το ταξίδι συνεχίζεται και οι στροφές φέρουν τους δρόμους αυτούς να βρεθούν ξανά σε μια λωρίδα, αυτό, ναι, θα το καλωσορίσω.
[Και ξέρω ότι, σαν ρεύμα θα χτυπήσει αυτό το καλωσόρισμα. Σαν τον σπινθήρα που δίνει ξανά σφυγμό.]

 

Σκέψεις πίσω από το τιμόνι...

12-02-23...30-03-23...16-05-23...10-06-23...19-06-23...

Μικρόκοσμοι

Μήπως σε άλλον τόπο ζούμε εμείς και σε άλλον ζουν οι άλλοι;

Άλλη αλήθεια βλέπουμε εμείς και διαφορετική οι άλλοι;

Εμείς είμαστε οι έξυπνοι και οι χαζοί είναι οι άλλοι; Ή μήπως οι άλλοι είναι οι έξυπνοι και οι χαζοί εμείς;

Άλλον αέρα αναπνέουμε εμείς, αλλιώτικο αέρα αναπνέουν οι άλλοι;

Μήπως είμαστε κλεισμένοι στη γυάλα μας και οι άλλοι είναι απ' έξω; Ή οι άλλοι είναι στη γυάλα τους και εμείς τους κοιτάμε απ' έξω;

Είμαστε η ελίτ και οι άλλοι πλέμπα; Ή οι άλλοι είναι οι ξύπνιοι και εμείς τα κουτορνίθια;

Στον ίδιο κόσμο ζούμε όλοι ή στον μικρόκοσμό μας εμείς και στον μικρόκοσμό τους οι άλλοι;

Ποιοί είμαστε εμείς, ποιοί είναι οι άλλοι;

Άλλα κυοφορεί η κοινωνία και άλλα γεννά η κάλπη;

Να είναι από το άσθμα η δύσπνοια μου ή μήπως φταίει που ατμόσφαιρα είναι δεξιά;