Ψίθυροι στο χρόνο

'Κι αν μου απαγορευτεί η είσοδος στην Ελλάδα; Ή αν παρουσιάσει βλάβη το αεροπλάνο; Δεν υπάρχει τίποτα που θέλεις να μου πεις γιατί μπορεί να μην έχεις ξανά την ευκαιρία;'

[Αυτός ο ψίθυρος ξανά.]
-Περίεργο πάλι, δεν υπάρχει κανείς εδώ μέσα. 

[Μα αυτό το ψιθύρισμα είναι σαν να ταξιδεύει στον χρόνο και στον κόσμο, πάει και έρχεται με τον άνεμο, φτάνει σαν ανάσα στο αυτί.]
[Ο ίδιος ο άνεμος θα κουβαλήσει μαζί του έναν άλλον ψίθυρο, που στο θρόισμα του θα ακούγεται να λέει...]
-Φφφ, ποτέ δεν θα 'μαι έτοιμος να απαντήσω σ' αυτήν την ερώτηση. Αχ και να ήξερα να κάνω μαγικά, για να φέρω τον κόσμο τούμπα, ποτέ να μην σε χάσω.

Μπορεί, πια, να μην γνωρίζω πού βρίσκεσαι, πού περπατάς, πού γελάς, πού νευριάζεις, πού αγχώνεσαι, πού γκρινιάζεις, πού διασκεδάζεις. Μα η σκέψη μου, παρούσα, θα επιθυμεί να είσαι χαρούμενη και χαμογελαστή.
Και, ναι, θα ήθελα καμιά φορά να με σκέφτεσαι και εσύ. Όταν θα το κάνεις, ελπίζω η γεύση που θα σου έρθει να είναι γλυκιά και νόστιμη και μια επιθυμία αναζήτησης να σε γαργαλήσει.
Λένε, ο δρόμος πηγαίνει προς τα μπροστά.
Μια πολύ όμορφη διαδρομή, ίσως έρθει η στιγμή που διαχωρίζεται σε δυο λωρίδες. Και παρόλο που προσπαθείς και στρίβεις σφιχτά το τιμόνι, ίσως να μην σου δίνεται άλλη επιλογή παρά να το αφήσεις, συνεχίζοντας στη κατεύθυνση μπροστά. 

Χωρίς αντίο, σε δυο δρόμους προς διαφορετικούς προορισμούς, άγνωστους μεταξύ τους.
Μα καθώς το ταξίδι συνεχίζεται και οι στροφές φέρουν τους δρόμους αυτούς να βρεθούν ξανά σε μια λωρίδα, αυτό, ναι, θα το καλωσορίσω.
[Και ξέρω ότι, σαν ρεύμα θα χτυπήσει αυτό το καλωσόρισμα. Σαν τον σπινθήρα που δίνει ξανά σφυγμό.]

 

Σκέψεις πίσω από το τιμόνι...

12-02-23...30-03-23...16-05-23...10-06-23...19-06-23...