Λευκές περιπλανήσεις

Εσύ, οι σκέψεις σου, για συντροφιά μια φωτογραφική μηχανή και ένας μοναχικός περίπατος στο χιόνι.

 

Αργοί ρυθμοί, λίγη κίνηση, περίεργη ηρεμία.
Ησυχάζει η πόλη όταν τη σκεπάζει σαν κουβέρτα το χιόνι. Σαν να χαλαρώνει και να καταλαγιάζει.
Όταν τελειώσει ο πρώτος ενθουσιασμός, το παιχνίδι, ο χιονοπόλεμος και η ζωντάνια θα μαζευτεί στο σπίτι της, όταν πέσει ο ήλιος και τα θολά φώτα της πόλης θα φέξουν, θα δεις σκόρπιους περιπατητές να περιδιαβαίνουν. Σαν σκιές να περιπλανώνται μέσα στην ησυχία. Σαν να βλέπεις τις σκέψεις σου να αποκτούν μορφή και ως μοναχικές φιγούρες να παίρνουν ένα δρόμο αναζήτησης προς άγνωστη κατεύθυνση. Ή σαν να ψάχνουν τον προορισμό τους.

Λένε πως το χιόνι εξαγνίζει.
Τις σκέψεις τις καθαρίζει;
Με συντροφιά μια φωτογραφική μηχανή, περιπλανάσαι σε μέρη γνώριμα μα αλλιώτικα, κοντοστέκεσαι, συλλογίζεσαι.