Ένα Mυαλό Xειμώνα Kαλοκαίρι *: Νοεμβρίου 2018

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

Mono

Έτσι απλά ξεπηδούν τα αποφθέγματα εν τέλει. Και εκεί που δεν το περιμένεις, εντελώς ανέμελα, σαν βεγγαλικά σκάνε τα μεγάλα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Mono, μόνος, μόνοι.

Μπορεί να τη ζεις. Ίσως και να την έχεις βιώσει. Μοναξιά τη λένε και τη συναντάς παντού τριγύρω καθημερινά. Ακόμη και εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχει.

Νυχτερινή διασκέδαση, συνωστίζεσαι ανάμεσα στους θαμώνες, στον καπνό και τη φασαρία. Στιγμιαία αποκόβεσαι νοητά από τη μουσική, το ποτό, "αιωρείσαι" σε ένα κενό και παρατηρείς τριγύρω σου.

Βλέπεις κάποιες παρέες να γελούν, κάποιες άλλες να στέκονται βαριεστημένες κοιτάζοντας τα κινητά τους. Βλέπεις ζευγάρια ερωτευμένα και ζευγάρια ρουτινιασμένα.

Βλέπεις και εκείνον τον τύπο πάλι, που είναι κάθε φορά μόνος του με το ποτό του, δεν έχει παρέα, δεν μιλάει, δεν τον κάνουν παρέα. Θα πέσεις στην παγίδα με μειδίαμα να τον χαρακτηρίσεις γραφικό, μα αμέσως αναρωτιέσαι τι ιστορία κουβαλάει και είναι πάντα μόνος.

Γυρνάς ξανά τη ματιά σου στον υπόλοιπο κόσμο και πια βλέπεις άτομα και μονάδες. Και αναρωτιέσαι ποιος είναι ο μόνος.

Το αναρωτιέσαι αυτό, διότι διακρίνεις τη βουβή κραυγή του καθενός για ανάγκη επικοινωνίας και τον κόπο για να κερδίσει αποδοχή. Κραυγή που πνίγεται μέσα στις ανασφάλειες και τα άγχη που φέρνει ο χρόνος. Κόπος που μάταια αναλώνεται σε ανούσια και επιφανειακά καπρίτσια του φαίνεσθαι και όχι του είναι. Και τι μένει στο τέλος; Μια "βιτρίνα" και μια ανεκπλήρωτη ανάγκη.

Έχεις ακούσει ότι, είναι κάποιοι που επιλέγουν να είναι μόνοι, όπως ισχυρίζονται. Άλλοι λένε, ότι είναι καλό να είσαι μόνος, καθώς έτσι τα βρίσκεις με τον εαυτό σου. Αλήθεια είναι αυτό, με μια όμως σπουδαία διαφορά: άλλο πράγμα η μοναχικότητα και άλλο πράγμα η μοναξιά. Και η μοναξιά είναι αβάσταχτη.

Από επιλογή μόνος; Όχι. Απλά έχει πείσει τον εαυτό του γι' αυτό, όντας σε μια κατάσταση άρνησης. Από κακές επιλογές μόνος; Πιθανόν.

Φυσικά, μόνος δεν είναι απαραίτητα εκείνος που απλά δεν έχει σύντροφο.

Καθώς η μοναξιά είναι αβάσταχτη, πολλοί είναι εκείνοι που από ανασφάλεια θα εγκλωβιστούν σε μια προβληματική και ανεπαρκή σχέση. Που αντί για φίλους θα έχουν συναγωνιστές στο αλκοόλ. Που αντί να τσαλακωθούν και να νιώσουν τον έρωτα θα επιζητούν το εφήμερο σεξ αυτοεπιβεβαίωσης.

Αυτή είναι η σύγχρονη μοναξιά.

Αυτή, που απαντάς μηχανικά "καλά" όταν σε ρωτάνε "τι κάνεις". Που σε φοβίζει να είσαι ειλικρινής στους οικείους σου. Που σε ποτίζει με ανασφάλειες. Που σε έχει κλείσει σε ένα συναισθηματικό κέλυφος. Που σε κάνει να χρειάζεσαι το ψέμα. Που νιώθεις μέσα σου ένα διαρκές κενό.

Δύσκολο πράγμα η μοναξιά. Όποιος την έχει ζήσει το ξέρει. Άλλωστε, όπως είπε και ο στιχουργός, μέσα στη μοναξιά ο άνθρωπος ακόμα και στη χαρά φαλτσάρει. Και όταν γλεντούν οι άλλοι, γίνεται μόνος δυο φορές και σκύβει το κεφάλι.

Σε κανέναν δεν αξίζει η μοναξιά. Σε κανέναν δεν αξίζει να είναι ή να νιώθει μόνος. Και μάλλον κανένας δεν δικαιούται να είναι μόνος

- Πόσοι μόνοι τελικά υπάρχουν στον κόσμο;

- Είναι πολλοί μόνοι σ' αυτόν τον κόσμο.

- Αφού είναι τόσοι πολλοί, γιατί δεν βρίσκει ο ένας τον άλλον;

- Μήπως επειδή έχει χαθεί η επικοινωνία;

Κι εσύ; Ναι εσύ. Τι είσαι; Είσαι μόνος; Νιώθεις μόνος; Βαρέθηκες να είσαι μόνος;

Τι ζητάς, τι προσμένεις, τι σου λείπει;