Ένα Mυαλό Xειμώνα Kαλοκαίρι *: Πού πάνε τα όνειρα όταν ανοίγουμε τα μάτια;

Εικόνες, ήχοι, κατά τη διάρκεια του ύπνου σου, στην rem φάση, σε εγκεφαλικά κύματα θήτα. Αυτό ονομάζουν οι ειδικοί όνειρο.
Τα όνειρα στον ύπνο σου, παρόλο που ξέρεις ότι βρίσκονται στη σφαίρα του υποσυνείδητου, τα βιώνεις με έναν αλλόκοτο τρόπο. Ευχάριστο, όταν σου συνδέει πρόσωπα, καταστάσεις και μέρη τόσο απρόσμενα που θες να μην τελειώσει ποτέ. Άλλες πάλι φορές τα βιώνεις με τόσο δυσάρεστα, με άγχος και τρόμο που φωνάζεις να σταματήσουν.

Μόλις ξυπνήσεις, ξεχνάς το όνειρο που έβλεπες.
Σαν να πηγαίνει μέσα σε μια βαθιά σκοτεινή κούτα με κάθε λογής πράγματα, μέχρι

τον επόμενο ύπνο σου, που η βαθιά αυτή κούτα θα βγάλει άλλα πράγματα στην επιφάνεια για να σου συνθέσουν ένα νέο.

Όμως, όνειρα δεν είναι μόνο αυτά που ορίζουν οι ειδικοί.

Ξέρεις κι εσύ, ότι υπάρχουν αυτά τα όνειρα που δεν τα ξεχνάς αν ανοίξεις τα μάτια σου.

Όνειρα είναι όλα αυτά που αισθάνεσαι καθόσον λαχταράς να αγκαλιάσεις τους πόθους σου και τις επιθυμίες στη ζωή σου.
Όταν προσμένεις αυτά που θα διαλύσουν τη μελαγχολία σου και θα σου δώσουν κίνητρο να ξεκινάς τη μέρα σου με χαμόγελο.
Όλα αυτά που πόθησες, αλλά δεν τόλμησες και όλα τα άλλα που δε συνέβησαν ποτέ γιατί δεν τα πόθησες αρκετά.

Ονειρεύεσαι αυτά που η ζωή σου ή το κακό σου το κεφάλι σου στέρησαν και σε βαραίνουν, αυτά που νιώθεις σαν ανάγκη καμιά φορά.
Ελπίζεις για εκείνα που η τύχη δε σου έχει χαμογελάσει.
Ίσως να μην ονειρεύεσαι πλούτη και δόξα, αλλά στολίδια για την ψυχή σου. Ίσως, πάλι, να ονειρεύεσαι κάποιο πρόσωπο, κάποιο χαμόγελο, κάποια φωνή, τελικά κάτι που θα απολαμβάνεις να θαυμάζεις.

Τα όνειρα περιπλανιούνται.
Θα περιπλανηθούν για να αναζητήσουν ένα μέρος γεμάτο θαλπωρή και ζεστασιά, που θα σε υποδεχτεί εγκάρδια. Το μέρος όπου θα μπορέσεις να ερωτευτείς, να τσαλακωθείς, να ξανασηκωθείς, να δώσεις, να πάρεις, να "ζήσεις" ευτυχισμένος. Να αναζητήσουν τη δική σου ουτοπία.

Να βρουν το μέρος αυτό που δεν είναι απαραίτητα η γη της επαγγελίας, μια χώρα, μια πόλη ή ένα σπίτι, μα που μπορεί να είναι απλά μια αγκαλιά, δυο τρυφερά χέρια και μια ζεστή καρδιά.

Κάποια όνειρα θα τρέξουν να ψάξουν αυτό το πρόσωπο, το ένα.

Ίσως πίσω από ένα παράθυρο, ίσως μέσα σε ένα αυτοκίνητο, ίσως πάνω σε μια ταράτσα, ίσως έξω σε ένα μπαλκόνι, ίσως διπλά σε μια λίμνη, ίσως σε μια παραλία, με το βλέμμα ψηλά θα κοιτάζει ένα όμορφο φεγγάρι. Και που θα ξέρει ότι υπάρχει και ένα άλλο φεγγάρι πλάι σε εκείνο που βλέπουμε, μόνο που για να το δει κανείς δεν αρκεί να κοιτάξει τον ουρανό. Χρειάζεται κάτι περισσότερο...*

Θα τρέξουν να ψάξουν αυτό το πρόσωπο για να μεταμορφωθούν στην όψη του, να σχηματίσουν τα μάτια του και να ζωγραφίσουν το χαμόγελό του.

Άλλα όνειρα θα μαζευτούν ανέμελα και θα στήσουν χορό γύρω από βόλτες με γέλια και πειράγματα, βραδιές με μουσική και ποτό. Θα κάνουν απογευματινούς περιπάτους, θα πάνε σε συναυλίες και θέατρα, θα μπουν μέσα σε αεροπλάνα και θα κάνουν μακρινά ταξίδια.

Θα ξαπλώσουν σε όμορφες παραλίες και θα βουτήξουν σε κρυστάλλινα νερά. Θα ζαλιστούν από νυχτερινές περιπλανήσεις με το αυτοκίνητο. Θα απολαύσουν καυτές νύχτες με δυο κορμιά αγκαλιασμένα.

Αυτά τα όνειρα, μετά θα τυλιχτούν σφιχτά γύρω από δυο καρδιές και τέσσερα μάτια.

Οι δυο καρδιές θα χτυπούν με συντονισμένους παλμούς. Τα μάτια, αντικριστά θα γεμίζουν με εκείνο που θα βλέπουν και πότε πότε θα κλείνουν για να αφομοιώσουν τη σκηνή αυτή καθώς τα δάχτυλα των χεριών θα είναι μπλεγμένα και τα χείλη δε θα χωρούν ανάσες. Αυτά τα μάτια είναι που θα ξανακοιταχτούν στο πρωινό ξύπνημα και τα χείλη αυτό που θα 'χουν να πουν θα είναι "σε θέλω".

Όνειρα, λοιπόν, και οι ειδικοί λένε ότι είναι οι εικόνες στην rem φάση του ύπνου σου όταν ο εγκέφαλος παράγει κύματα θήτα, απλά.

Τα πολυτραγουδισμένα όνειρα όμως είναι τα άλλα.

Είναι αυτά τα φουρτουνιασμένα κύματα ελπίδας που σε κατακλύζουν καθώς λαχτάρας να αγκαλιάσεις αυτό που έχεις επιθυμήσει και να μετουσιώσεις το ανεκπλήρωτο σε ένα χειροπιαστό κομμάτι της ζωής σου.

Γι' αυτό έρχεται και εκείνη η στιγμή που αναρωτιέσαι "Όνειρο ζω, μήπως;". Γιατί ξέρεις πως, καμιά φορά, όταν μεταβαίνεις από μια πραγματικότητα, σε μια άλλη, τότε η διάκριση από το όνειρο δεν είναι πάντα εύκολη.

Ποια πραγματικότητα ζεις, αυτή που θέλεις ή αυτή που έχεις; Τι είναι αληθινό και τι πλασματικό; Πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα;

Ανάμεσα σε αυτήν την ομίχλη αμφιβολιών και άρνησης προσπαθείς να κρατηθείς, μη θέλοντας να "ξυπνήσεις". Γιατί, αλήθεια άλλωστε, υπήρξε ποτέ κανένας να ξύπνησε από ένα βαθύ ύπνο και να μην ήθελε "δέκα λεπτάκια" ακόμα για να συνεχίσει το όνειρο που έβλεπε;

Δεν ξέρεις τον τρόπο να κρατηθείς, εξάλλου αναρωτιέσαι εν τέλει, αν υπάρχει τρόπος. Απλώνεις αφελώς τα χέρια σου μήπως πιαστούν από κάπου ή μήπως κάτι πιαστεί από αυτά.

"Πόσο όμορφα είναι να σε σκέφτομαι ελπίδα γεμάτος. Κι είναι σαν ν' ακούω το πιο όμορφο τραγούδι απ' την πιο όμορφη φωνή του κόσμου. Μα εμένα πια δε μου φτάνει μόνο η ελπίδα. Δε θέλω πια ν'ακούω μόνο τραγούδια. Να τραγουδήσω θέλω κι εγώ" έγραφε ο Ν. Χικμέτ (30 Σεπτέμβρη 1945).

Κι εσύ, κάπως έτσι.

Γιατί τελικά αυτό που θέλεις δεν είναι απλά παράταση σε ένα όνειρο. Δεν σου αρκεί.

Αφού, το μόνο για το οποίο είσαι στο έπακρο σίγουρος είναι ότι ονειρεύεσαι το όνειρό σου να μην είναι μόνο όνειρο.

Τα όνειρα σου λοιπόν περιπλανιούνται , αναζητώντας ουτοπίες, πρόσωπα, έρωτα, ευτυχία.

Κατά την περιπλάνησή τους πολλές φορές θα βρεθούν στα σταυροδρόμια στα οποία εσύ θα σκοντάφτεις. Εκεί κοντοστέκονται κι αυτά μαζί σου.

Τρεμοσβήνουν, όπως η μικρή φλόγα ενός κεριού στον αέρα, καθώς εσύ, ανήμπορος να κινηθείς, κοιτάζεις με πόνο πίσω από ένα τζάμι τους δρόμους που ξανοίγονται πίσω σου και μπροστά σου.

Πάνω στους δρόμους αυτούς παρελαύνουν άλλα όνειρα, παρέα με αυτά που έζησες, εκείνα που θέλησες, αυτά που χάνεις, όσα θα κερδίσεις, αυτά που θα θελήσεις και εκείνα που θα ζήσεις.

Καθώς εσύ κοιτάζεις λοιπόν, τα όνειρα μεταμορφώνονται σε δυο πουλιά και θα σου χτυπήσουν το τζάμι.

Το ένα πουλί θα χτυπήσει και θα σου φωνάζει ότι άλλαξε ο καιρός. Το άλλο, θα σου χτυπήσει και θα σου φωνάζει ότι ήρθε ο καιρός.

Όνειρα, λοιπόν, που δε θα ξεχαστούν μόλις ξυπνήσεις. Κι αν πάνε να ξεχαστούν, θα γίνουν πόνος για να αφήσουν τη σφραγίδα τους, προτού εξαϋλωθούν.

Γι' αυτά τα όνειρα είναι που έχουν γραφτεί αμέτρητα τραγούδια. Όπως και αμέτρητα τραγούδια έχουν γραφτεί για τον έρωτα. Και πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για ονειρεμένους έρωτες.

Ίσως όνειρα και έρωτας να πορεύονται μαζί, μιας και συνυπάρχουν σ' όποιον ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά και ερωτεύεται με τα μάτια κλειστά.