Πίσω από το κλικ

"Σαν σήμερα" σκέφτηκε να με ενημερώσει το έξυπνο κινητό μου. Λες κι εγώ το ξέχασα...

Μια φωτογραφία, μια στιγμή. Ένα κλικ. Τόσο απλό;

Πίσω από ένα κλικ, ένας άλλος κόσμος.

Πίσω από ένα κλικ, θα βρίσκεται μια ιδέα, μια σύλληψη, μια προσπάθεια.

Πίσω από το κλικ θα βρεθεί μια σύγκρουση σκέψεων. Απουσίας, επιθυμίας.

Πίσω από αυτό το κλικ, θα βρεθεί μια θύελλα έμπνευσης. Μια φωνή κάπου από μακριά θα ακουστεί να ρωτάει: "-Έπαιξες κιθάρα;". Για να έχει την απάντησή της, όχι με λέξεις, αλλά με τη σύνθεση μιας εικόνας. Γιατί η κιθάρα, τη στιγμή εκείνη, δεν θα είναι μουσική. Θα σημαίνει άγγιγμα, άρωμα, αναπνοή. Η κιθάρα θα έχει μορφή. Θα είναι ο λόγος που μετά από χρόνια βγήκε από τη θήκη της και κουρδίστηκε. Που τώρα σταμάτησε να ακούγεται, μα θα πέθαινε για να χτυπήσουν ξανά οι χορδές της.

Πίσω από αυτό το κλικ, όπως το μικρό παιδί που παίζει με τη φαντασία του πετάει στ' αστέρια, ένα άλλο "χαζό" παιδί τη στιγμή εκείνη, κάνει άνω κάτω με χαρά ένα σπίτι το χάραμα για να δημιουργήσει το κάδρο που φαντάστηκε. Αφού με την εικόνα αυτή πετάει μακριά για να ψιθυρίσει στο αυτί "Εγώ είμαι, εδώ είμαι".

Πίσω από αυτό το κλικ βρίσκεται ο ίδιος ο λόγος που γέννησε αυτό το κλικ.
Πίσω από αυτό το κλικ, πολλοί μπορούν να εικάζουν τι κρύβεται. Μόνο δυο πρόσωπα όμως ξέρουν.

Σαν σήμερα,
ένα χρόνο πριν, πατήθηκε αυτό το κλικ, με κατεύθυνση να ταξιδέψει, κάπου στο βορρά...